Skinfaxi - 01.10.1934, Qupperneq 61

SKINFAXI
141
menntuðum og gamaldags lýð, en mannaðir nútíðar-
iriénn séu vaxnir upp úr ■— alveg eins og þjóðir geti
skipt um eðli, lineigðir og arftekna mótun eins og
menn skipta um skyrtu! Hinsvegar frá mönnum, sem
Iiafa á sér yfirskin þjóðrækninnar, en afneita krafti
hennar; sem nefna sig „þjóðernissinna“ eða öðrum
fögrum nöfnum, en þekkja ekki þjóðsöng lands síns,
misþyrma móðurmálinu i ræðu og riti og ganga cr-
inda erlendra þjóða. Innihaldslaust og öfugmælt
þjóðernisglamur slíkra pilta fælir menn ósjálfrátt frá
öllu, sem þjóðerni kemur við.
Markvís og örugg þjóðernisleg menningarstarfsemi
U. M. F. gerir hættur þessar meinlausar.
„Vertu viðbúinn!“
„Vertu vi'ðbúinn!“ sagði Villi; hann gelck rösklega viS
lilið frænda sins í hellirigningunni. „Það er nú einmitt um
lietta, að „vera viðbúinn", sem eg get ekki verið ykkur sam-
bykkur, þessum strákum. Þið setjist upp á háan hest og hald-
ið að þið séuð alltaf tilbúnir að vinna góðverk á hverjum
<legi. Hvar eru svo ávextirnir af þessu öllu saman?“
Tómas hló góðlatlega, beygði liöfuðið niður í bringu og
striddi rösklega móti stormi og slagveðri. Ilann þekkti and-
úð frsenda síns gegn skátalireyfingunni og vissi, að eigi var
auðgert að vinna bug á henni.
„Jæja, við skulum nú taka sjálfan þig til dæmis,“ Iiélt
Villi áfram. „Nú erum við hér á ferð í dynjandi illveðri, og
þú ert í stuttum buxum með ber hné. Það eina, sem þú „ert
viðbúinn“ með, er þcssi rafmagnslukt, sem ])ú dandálast allt-
af með, og er eins stór og meðal útvarpsrafhlaða. En segðu
mér: hvar er varahjólið ])itt og bensínbrúsinn? Ilver veit
nema við rekumst á bitaðan bíl? Og livar eru hjúkrunar-
gögnin þín, beinabrotsspelkur, joðáburður og annað ]>ess-
liáttar dót?“
Tómas bjóst við meiru i likum anda og Iiélt áfram þegj-
andi.