Skinfaxi - 01.12.1944, Qupperneq 25

SKINFAXI
97
6. íþróttavöllurinn.
7. Skrúðgarðurinn.
Slík höfuðból sem þessi eru til á landinu, svo sem
Núpur i Dýrafirði, EiSar o. fl. En þau gætu verið miklu
viðar, ef félagsleiðlogar sveita og þorpa hefðu þetta í
huga. Sumstaðar hefir skólanum verið peðrað á einn
slað, ungmennafélagsliúsinu á annan, og hvorutveggja
eins langt frá kirkjustaðnum og hægt var. í fyrrasumar
var ég á samkomu vestur á Núpi, þar sem allt fór fram í
réttri röð, guðsþjónusta, iþróttaiökanir og skemmtanir.
Allvíða á landinu veit ég til, að reynt er að samríma
helgidaginn og hvildardaginn með þvi að liafa útiguðs-
þjónustur í sambandi við ýms mannamót. En þessi
dæmi eru þrátt fyrir allt stök, en ekki almenn. Það sem
gert er í sumum sveitum við einstök tækifæri á að verða
almenn venja í hverri sveit. I flestum kirkjum landsins
ber að messa svo sem annan eða þriðja hvern sunnudag.
Ég liefði nú viljað beina þeirri áskorun til ungmenna-
félaganna, að þau legðu stund á það, að þesgir sunnu-
dagar yrðu i hverri sókn til sem mestra félagslegra
nota. Gerið nú þegar áætlun um veturinn í samráði við
prestinn, og standið við þá áætlun.
Það er ömurleg sóun á starfskröflum vel menntaðra
manna, þegar þeir leggja fyrst andlega vinnu i að
hugsa og skrifa ræðu, sem undantekningarlítið talar lil
bugsandi og greinds fólks, — ferðast siðan klukkutim-
um og jafnvel dögum saman á kirkjustaðinn, og fá
kannske ekki aðra þátttakendur við messuna en ein-
hvern feröamann, sem staddur er þar af tilviljun og
eina gamla konu, sem er rugluð á sönsum. Það kemur
vonandi sá tími, að íslendingar sjá lieimsku rithöfund-
arins, sem ég vitnaði í fremst í grein þessari, og finna
þann einfalda sannleika, að þarna var vesalings ruglaða
kerlingin sú, sem gerði allri „menningu“ sveitunga
sinna skömm til. Og það er dálitið hlálegt i sjálfu sér,
að nú á dögum, þegar við erum „undir smásjá“ hins