Skinfaxi - 01.12.1944, Qupperneq 26

98
SKINFAXI
ytra lieinis, að þá er ókirkjurækni hinnar „menntuSu“
íslenzku þjóðar að gera okkur bróslega og menningar-
snauða í augum menntuðustu útlendinga.
Ég tel alveg víst, að í'leslir prestar landsins séu fúsir til
þess að flytja erindi, lesa upp eða gera annað slíkt á ung-
mennafélagsfundum, ef til þeirra er leitað. En hví
skyldi ungmennafélagið þá ekki ganga til ákveðinnar
samvinnu við prestinn um að efla þá starfsemi, sem
liann hefir á hendi, almenningi til heilla? Ef ungmenna-
félögunum er alvara með að sluðla að alhliða menning-
srstarfsemi í hverri sveit, er einmitt nú tækifærið íil
að sýna alvöruná í þvi. Gerið því nú þegar ákveðnar ráð-
stafanir í þessa átt, t. d. með því að ungmennafélagar
fjölmenni lil messu, þegar messa ber i sókninni, fáí
síðan prestinn til þess að flytja erindi á fundi, eða ef
hann er söngmaður eða íþróttamaður, þá fáið hann
til þess að taka þátt í eða Iciðbeina um þau efni. Sveit-
in má eklci vera án þeirra menningaráhrifa, sem slík
samtök gætu haft. Ég hefi þá trú, að ef einhver byggð
rynni á vaðið, mundi það hafa áhrif út í frá. Og ferða-
menn, sem kæmu í byggðina, mundu laðast í hópinn,
ef þeir fyndu, að heimafólkinu væri full alvara að fara á
slik mannamót.
í sveitum og kaupstöðum er það nú á valdi æskulýðs-
félaganna, að samræma þá menningarkrafta, sem til
eru, líkt og sumstaðar er gerl erlendis. Ég man, að eg
sá einu sinni mvnd af fullri kirkju af ungu fólki, sem
hlýddi messu, áður en lagt var í skíðaför. Allir voru í
skíðafötum sínum i kirkjunni, og jafnvel meS skiðin
reisl upp við sætin. Ósjálfrátt varð mér hugsað til ís-
lenzkra íþróttamanna. Svona ættu þeir að starfa. Heil-
hrigð sá!, heilbrigður hugsunarháttur, heilbrigður lík-
ami, beilbrigt íþróttalíf! —
Hvort vilja íslenzkir ungmennafélagar taka sér til
fyrirmyndar, — aðferð Hitlers eða aðferð skíðaflokks-
ins?