Skinfaxi - 01.11.1947, Qupperneq 8

72
SKINFAXI
iðleika allra stétta þjóðfélagsins. „Mörgum finnst, að
þeir fái of lítið,“ sagði liann. „En fram hjá því verð-
ur ekki komizt á tímum, sem þessum, að öllum þyki
sinn hlutur of lítill. Við erum fátækari- en við vorum
áður. Við verðum að færa fórnir til þess að komasl
í gegnum erfiðleikana. En við vinnum að því að
jafna lífskjörin, að þeir, sem báru minnst úr býtum,
bændurnir, fái meira. Verðlagi verður að lialda i
skefjum og þannig að liefta frelsi einstaklingsins, en
það er gert til verndar hinum veikari. Viðurværi
þjóðarinnar má tákna með 96 af hundraði, miðað við
lífskjör vor fyrir stríð. Árið 1945 voru þau 90 af
liundraði, en, ef allt fer sem ætlað er, aftur 100 árið
1951. Laun þeirra, sem landbúnað stunda, liafa auk-
izt um 194% síðan fyrir stríð, skógarliöggsmanna
125%, fiskimanna 163% og iðnaðarmanna um 50%.
Vandamál norsku þjóðarinnar verður að leysa með
vinnu, en ekki blindri hagsmunastreitu. Rikisstjórn-
in mun gera það, sem í liennar valdi stendur til þess
að bæta úr vinnuaflsskorti sveitanna. Piltar og stúlk-
ur í sveitum landsins eiga að vera þar áfram. Ég
spái þeim bjartrar framtíðar. Þau mega vera viss
um, að þjóðfélagsleg aðstaða þeirra mun stórbatna.
Við munum jafna kjör hins vinnandi fólks, livar sem
það er i landinu. Minnumst þess, að við fáum meiru
framgengt með samvinnu en með baráttu.“ Þannig
fórust hinum norska verkalýðsleiðtoga m. a. orð. t
þessu sambandi skal á það minnzt, að rit norsku ung-
mennafélaganna „Norslc ungdom“ er hætt að koma
út. Nazistarnir slógu eign sinni á blaðið og gerðu það
að mjög skrautlegu myndablaði og mokuðu í það
stolnu fé. Eftir stríðið treystu ungmennafélögin sér
ekki til þess að hefja útgáfuna í jafn veglegri mynd
og töldu rétt að láta blaðið liggja niðri um sinn.
Hins vegar hafa þau síðu i Norsk Tidend, sem kemur
út i Oslo. Blað þetta liefur að ritstjóra Vegard Stetten,