Skinfaxi - 01.11.1947, Blaðsíða 16

80
SKINFAXI
fórum við að skoða okkur um í bænum, og er liann
hinn snotrasti, en mikil voru sárin eftir styrjöld-
ina þarna, og mun Voss einna verst út leikinn norskra
bæja eftir stríðið. En Vossbúar segja eins og Gunn-
ar forðum: „Fögur er hlíðin“, og þeir taka undir
orð Jónasar: „Hér vil ég una ævi minnar daga alla,
sem guð mér sendir“:
Þannig yrkir Lars Eskeland:
„Fager er lii*), og ber vil me bu,
her vil me hegna og yrkja,
her vil me byggja med von og med tru
báde vár heim og vár kyrkja.
Fagert er landet som eg og som du
fekk á dyrkja.“
Vossbúar byggja á traustum grunni norrænnar
kristinnar menningar. Leiðtogi þeirra, Eskeland
skólastjóri, hefur verið nefndur sjáandinn. Hann sá
landið með sérstökum hætti og sögu þjóðar sinnar.
Á eynni Storð ólst hann upp og liann segist í
bernsku oft hafa horft út á sjóinn: „Dag hvern
blasti við augum mér hin ævaforna skipaleið." Mörg-
um árum síðar blasti við augurn lians önnur sýn.
Það var fagran vordag árið 1940. Hann segir sjálfur
frá: „Það varð hlé á sprengjukasti og skotgnýnum.
Voss var hertekin. Ég fór upp á leiti eitt og liorfði
út yfir byggðina. Þorpið var eins og samfelldur, rjúk-
andi öskuhaugur. Ég skyggndist um eftir kirkjunni,
hinni gömlu kirkju frá dögum Magnúsar lagabætis.
Líklega var hún einnig að engu orðin. Nei, og hún
var stærri og tignarlegri en nokkru sinni fyrr. Nú
sást það betur en nokkru sinni áður, að þangað lágu
allar götur og að þar var háborg þjóðlífsins.“
Við Gunnar Akselsson fórum þegar að heimsækja
*) lid = hlíð; líi = lilíðin.