Skinfaxi - 01.11.1947, Blaðsíða 66

130
SKINFAXI
Flýðu ekki, æska,
inn i kalda skuggann.
Sérðu ekki að sólin
sindrar inn um gluggann."
Dagurinn i dag er hátíðisdagur allrar þjóðarinnar. Hann
xninnir livern einasta mann á skyldur hans við land sitt og
þjóð. Framundan biða mörg óleyst verkefni. Vinnum þau með
liagsmuni heildarinnar fyrir augum, ekki sem sundraðir sér-
hyggjumenn — heldur byggjum upp á samfélagið sem sterka
og starfandi heild.
„Þá sameinast reynslunnar aldaarfur
við æskunnar stoltu fyrirlieit.
Og kynslóðir mætast í handtaki hlýju
frá hafi til dala í borg og sveit.“
Ættjarðarást og áttliugatrygð eru eigindir sem eru sterkur
iþáttur i mætti hverrar kysnlóðar til að inna af höndum land-
varnarskyldu sína. Flestar aðrar þjóðir en vér íslendingar
verða að færa blóðfórnir til að uppfylla þá skyldu, og undan-
gengin ár liafa sýnt oss hvílíkar ógnir og skclfingu slíkar
fórnir geta leitt yfir þjóðirnar.
Land vort — eyjan hvíta, sem á að vera vagga frelsisins
i norðurliöfum, krefur ekki börn sín til landvarnarskyldu
sem birtist i bræðravígum. Þeirra landvarnarskylda verður
af liöndum innt með friðsömu, hagnýtu starfi. Sá, sem trúir
á mátt gróðurmoldarinnar og sýnir þá trú sina i giftudrjúgu
starfi, og sá sem sækir björg í liafdjúpin, ])cir vinna sína
landvarnarskyldu með sæmd. Vér vitum öll, að það eru þessi
störf, sem allt véltur á að séu þann veg unnin, að þau geti
orðið traustur grunnmúr undir efnahagslegri afkoniu heild-
arinnar.
Það er afrakstur þeirra, sem skapar möguleikann til þess
að þjóðin verði þess megnug að lifa sem frjálsborin menn-
ingarþjóð. Og þó svipvindar styrjaldanna liafi opnað ýmsar
leiðir til stundarhags, þá mun það nú öllum ljóst, að gifta
þjóðarinnar er undir því komin, að æskan láti ekki þau óeðli-
legu fyrirbæri gjöra sér skynvillu.
Það eru til margar sögur um drýgðar dáðir, ein af þeim
hugnæmustu er sagan uin landvörn litla drengsins, sem á lieim-
leið að kvöldi dags verður þess var að sjórinn er að brjóta
gat á flóðgarðinn og flæða yfir landið. Hann skynjar hætt-
una, og án þess að liika eða gefa gaum að eigin áhættu, gjörir
hann björgunartilraun sina, og landinu var borgið fyrir dáð