Skinfaxi - 01.11.1947, Blaðsíða 34

98
SKINFAXI
dýrar byggingar, eiga sér enga afsökun að láta þau
vera forsmáninni og hirðuleysinu undirorpin.
Hér er mál, sem ástœða er til að ræða við Umf. í
fullri hreinskilni í Skinfaxa. Telji einhver ósann-
gjarnlega á málinu haldið, er orðið laust. Sannleik-
urinn er sá, að eitthvað af eftirgreindum atriðum
sést víða við samkomuhús i sveitum og kauptúnum,
þótt ekki haldist þau öll í hendur á einum og sama
staðnum: Engin girðing eða vcrri en engin umhverfis
liúsið, svo gripirnir úr haganum ganga óáreittir upp
að húsinu. Tunnum, kössum og ýmis konar drasli er
hrúgað til og frá við húsið. Glerbrot, flöskur og bréfa-
rusl liggur svo í lægðunum á milli. Þakið ómálað og
veggir aldrei verið múrliúðaðir. Fánastöng óvíða,
stundum eitthvert brot. Rúður vantar í glugga. Sums
staðar hefur verið neglt fyrir þá eða troðið upp í. —
Að innan eru útkrotaðir veggir og óhreinir. Hurðar-
húnar og skrár ýmist vantar eða hringla ónothæfir
á hurðunum. Borð og stólar i ýmsu ásigkomulagi.
Hreinlætistæki, eins og handlaugar og salerni, ekki
til eða i megnustu vanhirðu.
Þessi mynd er ekki glæsileg, en því miður alltof al-
gengt, að eitthvað af þessum einkennum finnist við
samkomuhúsin, þótt undantekningar séu mjög marg-
ar, sem betur fer.
Samkomustaðirnir bera ekki sízt menningu byggð-
anna vitni. Þeir eru oftast nærri alfaraleiðum — inn-
lendra og erlendra gesta — og eitt af því sem at-
hygli ferðamannsins beinist fyrst að. Séu þeir vel
hirtir og fallegir útlits gefur það óneitanlega þægi-
leg áhrif um myndarskap og menningarbrag þess
fólks, er þar býr. Mestu máli skiptir þó, að samkomu-
staðirnir séu aðlaðandi og á allan hátt eftirsóknar-
verðir fyrir ])á, sem eiga að njóta þeirra. Annars
ná þeir ekki tilgangi sínum, nema að litlu leyti.
Þar sem Umf. hafa ó undanförnum árum haft