Skinfaxi - 01.11.1947, Qupperneq 30

94
SKINFAXI
málafélög æskulýðsins í Noregi vilja draga ungling-
ana í dilka sína. Þjóðernismálin eru að sumra dómi
ekki nógu tímabær. Þau eru ekki sá hitagjafi, sem
þau voru 1907. En stríðsárin þá, vöktu þau ekki
þjóðina? Jú, að vissu leyti. En vetur stríðsins drap
vorgróður hinnar uppvaxandi kynslóðar. Nú verður
að hvggja upp allt félagslíf í Noregi frá grunni. Og
á þá að byggja á gömlu þjóðernisundirstöðunni eða
á að leggja meiri áherzlu á ný atriði svo sem kristi-
legu undirstöðuna? Eðlileg spurning með þjóð, sem
nefnd hefur verið áhugasömust um trúmál allra
þjóða. Sennilega fer það í þá átt, að félögin verði
enn kirkjulegar sinnuð en áður, en á þessum fundi,
sem við tókum þátt í, var sú skoðun meir ráðandi
en aðrar, að binda þetta ekki með neinum lagabók-
staf. Ræður manna voru stuttar á fundi þessum og
mikið sungið inn á milli. Kaffiveitingar voru og
drukku menn í sætum sínum. Fundarsalurinn stóri
var þéttsetinn og fór fundurinn ágætlega fram. í
fundarlok þakkaði ég allar móttökur og lét í ljós
þá ósk, að U.M.F.Í. eða einstök félög þess gætu sem
fyrst boðið norskum ungmennafélögum til Islands
og þá ekki sízt til þess að þeir sýndu okkur þjóð-
dansa sína. Að lokum gaf ég loforð, sem vakti fögn-
uð, en það var að þegar ég kæmi næst til Noregs
skyldi ég tala nýnorsku! Jerdal mundi þetta loforð
mitt, er hann ávarpaði mig úti í „Lyru“ einn Snorra-
hátíðardaginn og afhenti mér bók, er liann hafði
samið á landsmáli og A. Skásheim afhenti mér sama
dag ritverk Aasens, frá Ervingen, eflaust til þess að
námið gengi betur!
Föstudaginn 13. júní kvöddum við vini okkar i
Bergen og liéldum suður með landi til Stavanger. Á
Solaflugvellinum stigum við upp í Douglas-Dakotavél,
tveggja hreyfla, og flugum til Prestwick í Skotlandi.
Þar var stanzað skamma hríð. Flugmennirnir ætluðu