Skinfaxi - 01.04.1949, Qupperneq 8

8
SKINFAXt
drengi á þeim aldri, og þeir tömdu sér venjur, sem
þeim tókst misjafnlega að venja sig af, er aðstæður
breyltust. Það er skiljanlegt að málefni æskulýðsins
yrðu mönnum úrlausnarefni er svona var komið. Alls
staðar — bæði af hálfu ríkis og kirkju -— tóku menn
að gefa þessum málum gaum. Æskulýðsstarfsemi
kirkjunnar náði ])ó aðeins til takmarkaðs fjölda ung-
rnenna. Enda þótt raunir stríðsins vrði til þess að
auka trúrækni manna, gat kirkjan þó ekki náð þeim
tökum á æskulýð nútímans sem hún liafði áður fyrr
i Finnlandi. Ekki lieldur gat bindindishreyfingin —
því miður — komið neinu verulegu til leiðar. Starfið
að bjarga æskulýðnum féll ríkisvaldinu i hlut og
hinni frjálsu æskulýðsstarfsemi. Ríkið gaf þeim ung-
mennum, sem höfðu orðið að hætta námi við há-
skóla eða menntaskóla, tækifæri lil þess að ljúka
námi með auðveldara hætti en ella hefði getað orðið.
Barnakennurum var gert að vinna fyrir unglinga sem
nýlega höfðu útskrifazt úr barnaskólunum. Við
menntmálaráðuneytið var stofnað embætti og ferð-
aðist sá um er gegndi því og flutti erindi um mál-
efni æskulýðsins og í ýmsum héruðum voru fengnir
héraðsungmennaleiðtogar, sem fengu fyrir atbeina
ríkisins menntun til starfsins.
Til þess var ætlazt, að starfsemi þessi á vegum rík-
is og béraða yrði innan æskulýðsfélaganna og i ná-
inni samvinnu við þau. Þau bafa og verið vel á verði
um það, að ríkisvaldsins gætli hér elcki um of. Rikið
og héruðin hafa aðeins lagt fram stuðning sinn og
boðið fram lijálp sína æskulýðsfélögunum. Til þess
að nauðsynleg samvinna gæti komizt á hefur verið
stofnað Fulltrúaráð æskulýðssambanda Finnlands og
eiga þar hlut að máli kristileg bindindis-, landbún-
aðar-, íþrótta-, stjórnmálaflokka-, skáta- og önnur
félagasambönd. Hvað snertir hina menningarlegu
uppeldisstarfsemi hefur Ungmennasamband Finn-