Skinfaxi - 01.04.1949, Síða 28

28
SKINFAXI
ingum þeirra. Það er iiægt að grafa upp þýðingu
sumra þjóðdansa frá vísbendingu úr dönsunum sjálf-
um. Eitt sinn endur fyrir löngu tíðkaðist t. d. trétil-
beiðsla í Englandi og var það siður að dansa kring
um ungt lifandi tré fyrsta dag maímánaðar. Þetta tré,
með blaðskrýddri krónu, átti að tákna nýtt lif, en
meðal frumstæðra þjóða var algengt að dansa við
dauða og endurfæðingu. I dag dansa Englendingar
kring um stöng (May pole) fyrsta maí, en fæstir vita
víst bina upprunalegu ástæðu fyrir dansinum. Auk
Englendinga dansa Frakkar, Rússar og Svíar einnig
kring um maí-stöng.
Þótt þjóðdansar séu almenningsdansar, eins og
frumstæðir dansar, eru þeir þegar fram líða stundir
dansaðir meir til ánægju og skemmtunar, en til túlk-
unar. Hreyfingarnar haldast þó einfaldar og án allrar
uppgerðar.
Auk trommu, klapps og söngs er'farið að nota liljóð-
færi til undirleiks, en hentugust hafa þótt fiðla og
harmoníka vegna þess, hve þessi liljóðfæri eru auð-
flutt milli staða.
Á 16. öld (,,Renaissance“-tímabilinu) hefst nýtt
tímabil í sögu dansins. Ný grein kemur i ljós á dans-
tréð. Grein jiessi er hirðdansarnir, sem einkum þróuð-
ust við hirðir Frakklands, Italiu, Þýzkalands og Eng-
lands. Dansar þessir eru sproltnir frá þjóðdönsum cn
hreyfingar allar mjög fágaðar og sniðnar í samræmi
við út'flúr og aldaranda þess tíma. Það, sem dansar
þessir áttu einkum sameiginlegt við þjóðdansa var,
að þeir voru bundnir vissum reglum og þátttaka i
þeim er almenn innan hirðarinnar, þ. e. a. s. þeir telj-
ast ekki til sýningadansa. Að öðri; leyti voru liirð-
dansarnir næsta ólíkir þjóðdönsum, þar sem hreyf-
ingar voru yfirleitt mjög takmarkaðar af ldæðnaði og
háttum þess tíma. I stað liinna einföldu frjálsu hreyf-
inga þjóðdansanna trítluðu dansararnir léttilega fram