Skinfaxi - 01.04.1949, Qupperneq 50

50
SKINl-AX!
1. mynd
fullkomlega má ekki beygja bolinn of fljólt áfram. Vissulega
beygir hlauparinn sig töluvert áfram, en liann verður fyrst
að spyrna frá. Höfðinu skal og alltaf haldið uppréttu og liorfa
fram. í skrefinu yfir grindina sveiflar hlauparinn hægra fæti
með bognu hné kröftuglega upp, um leið og hann spyrnir frá
vinstra fæti (1. md.A). Er spyrnunni lýkur, skal vinstri hlið
vera bein, svo að bein lína sé frá vinstra fæti um hné og öxl
(1. md.B). Hlutverk armanna er í grindahlaupi hi'ð sama sem í
venjulegu hlaupi, þ. e. a. s. aðeins til þess að veita iíkaman-
um öruggt jafnvægi. Armhreyfingarnar koma sem eðlilegt mót-
vægi víð fótahreyfingarnar. Vegna þess, að fótalireyfingarn-
ar í skrefinu yfir grindina eru miklu stærri og kröftugri en
í hlaupinu milli þeirra, verða armhreyfingarnar einnig stærri.
Samtímis því, sem hægra fæti er sveiflað upp, sveiflast vinstri
armur langt fram og réttist um olnhoga. Eru þá vinstri arnmr
og hægri fótur nokkuð samhliða (2. md.C).
Hægri armur sveiflast einnig nokkuð fram nm leið og spyrnt
er frá, en i svifinu færist hann út til mótvægis við hreyfingu
vinstra fótar. Sumir grindahlauparar sveifla liægra armi nokk-
uð aftur, en aðrir aðeins út, eins og fyrr er sagt, eða jafnvel
fram og út. Fer þetta nokkuð eftir líkamsbyggingu hlaupar-
anna. Eru það aðallega stuttir menn með þunga, kröftuga fót-
leggi sem sveifla hendinni aftur, en grannir menn, sem nota
liina aðferðina. Nú er fráspyrnunni lokið, bá'ðir fætur lilaup-
arans eru nú teygðir, hægri fram, vinstri aftur, bolurinn er
boginn allmikið áfram (2. md.C). Það er um að gera að smjúga
sem lægst yfir grindina, hækka þungamiðju likamans sem