Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1965, Síða 53

Mynd frá HáborSi afmœlisins. TaliS frá vinstri: Þorsteinn Árnason, Júlíus Ólafsson og frú, Örn Steinsson og frú, Gunnar Bjarnason,
skólastjóri og frú, og ekkja Ágústs Guðmundssonar, frú Sigríður.
atvinnurekstri þeim er þeir störfuðu við, sem mið-
aðist við verðmæti þeirrar vinnu sem þeir leystu
af hendi.
Samtökin áttu síðan hlutdeild í því að Alþingi
setti lög um tvö fyrstnefndu atriðin, og þau hafa
fylgzt með framkvæmdum og breytingum sem
gerðar hafa verið á þessum lögum. Stundum áttu
þau frumkvæði að breytingum, vegna þess hve
véltæknin hefur þróast ört og valdið hér gagn-
gerum breytingum á atvinnuháttum.
Þó stundum hafi verið deilt um nám og vinnu-
réttindi vélstjóranna, t. d. á Alþingi, þá vil ég
fullyrða að tillögur samtaka okkar hafa verið
jákvæðar. Við höfum jafnan horft fram á við.
— Við höfum viljað smá auka nám vélstjóraefna
eftir því sem fjölbreytni véltækninnar færðist í
aukana. Stundum var deilt á okkur fyrir þetta.
En ég vil spyrja: Var nokkuð annað forsvaran-
legt? Átti að láta allt á þessu sviði standa í stað?
En það var raunar í eðli sínu stór afturför. Náms-
kröfur í almennum skólum og öðrum sérskólum
þessa lands hafa verið stórlega auknar á undan-
förnum áratugum, að undirlagi manna sem vel
hafa viljað og um menntamál hafa fjallað. Hefði
það verið rétt að láta tæknimenntunina eina standa
í stað? — Nei. — Reynslan, sem stundum var
keypt dýru verði, benti á hið gagnstæða.
Ég minnist á þetta hér af því, að málið er all
hugstætt mörgum þeim sem starfað hafa lengi í
samtökunum. Það hefur nokkuð oft verið rætt
um tillögur vélstjóranna á hinu háa Alþingi. Okk-
ur fannst stundum að víðsýni gætti þar ekki um
of á þessum málum. Því jafnvel haldið fram að
bókfræði í sambandi við vélgæzlu væri í rauninni
ofaukið. Sem betur fór, voru þeir víðsýnu, að okk-
ar dómi, oftast í meiri hluta og úrslitin þá eftir því.
Um þriðja atriðið, — verðmæti vélstjórastarfs-
ins í hlutfalli við vinnu annarra er þess að geta,
að það hefur, eins og vænta mátti, lengst af verið
ofarlega á dagskránni. Mér skilst að málum sé
nú komið þannig, að vélstjórar séu yfirleitt ánægð-
ir með röð sína á kauplistanum, bæði til sjós og
lands, og að markinu sé þannig náð í veigamestu
atriðum. Hins vegar er ég persónulega þeirrar
skoðunar, að vélgæzlustörf yfirleitt, séu enn hlut-
fallslega vanmetin, og að framtíðin eigi eftir að
gera þar á nokkra bragabót.
Vélstjórasamtökin eru nú í örum vexti. Æfð-
VlKINGUR
333