Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1958, Blaðsíða 16

Náttúrufræðingurinn - 1958, Blaðsíða 16
70 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN stund. Næstum alltaf lá einhver þokuslæðingur á fjöllunum á Suð- urey, og Bjarnarfjall varð aldrei þokulaust með öllu, en oft var toppurinn heiður en þokubelti um miðjar hlíðar. Fyrr á árum lá hafís við Jan Mayen á hverju ári, nema aðeins um hásumarið. Á síðustu árum hefur ísrek minnkað þar verulega, svo að naumast hefur þar sézt ís síðustu veturna. Hinsvegar voru þar mikil ísalög á árunum 1940—43. Dýralif. Þótt dýralíf sé ekki fjölbreytt á Jan Mayen, er það samt meira en vænta mætti í fljótu bragði. Eina landspendýrið er fjallrefur- inn. Langmest er þar af bláref, en einnig nokkuð af hvítum refum. Fyrrum var refamergðin svo mikil, að Norðmenn stunduðu þar refaveiðar með miklum hagnaði. Komst veiðin upp í 300 refi á ári, þegar bezt lét. En brátt kom í ljós, að hér var um ofveiði að ræða, enda þverraði veiðin brátt. Einkum fækkaði blárefum mjög, en þeir voru mest eftirsóttir. Þannig veiddust einungis 20 refir vet- urinn 1926—27. Nú er vetursetumönnum leyft að veiða 4 refi hverjum, eða alls 32 refi á ári, enda er refunum tekið að fjölga á ný. Önnur dýr eru alfriðuð þar á eynni. og svo er raunar um alla náttúru eyjarinnar. Hvítabirnir koma að öllum jafnaði með haf- ísnum, og stundum fylgir mergð sela ísnum. Þannig veiddi setu- liðið, sem á eynni dvaldi, 500 blöðruselskópa veturinn 1943. Fuglalíf er allmikið. Hvarvetna í björgunum umhverfis eyna verpir mergð fugla. Algengustu varpfuglarnir eru: hvítmáfur, fýll, stuttnefja og lundi. Auk þess verpir þar allmargt af haftyrðli, litla hvítmáf, teistu og skeglu. Sandlóa er algengur varpfugl á söndun- um, og æðarfugl kvað verpa lítilsháttar. Alls er talið, að 17 tegundir fugla hafi fundizt verpandi á eynni, en margir þó sárasjaldan. Eru það, auk áður talinna: snjótittlingur, steindepill, valur, himbrimi, lómur, kjói og litli kjói. í fuglaskrá Schaanings, sem hér er farið eftir, er getið 51 tegundar, sem sézt hafi í eynni. En sennilega koma þangað fleiri fuglar, því að oft hrekur farfugla þangað á leiðum sínum haust og vor. Þessar fuglategundir sáum við félagar: fýl, haftyrðil, hávellu, hvítmáf, kríu, lunda, maríerlu, sandlóu, sendling, snjótittling, steindepil, stuttnefju, teistu, tildru og æðarfugl. Þá sá ég þar spör-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.