Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1958, Side 16

Náttúrufræðingurinn - 1958, Side 16
70 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN stund. Næstum alltaf lá einhver þokuslæðingur á fjöllunum á Suð- urey, og Bjarnarfjall varð aldrei þokulaust með öllu, en oft var toppurinn heiður en þokubelti um miðjar hlíðar. Fyrr á árum lá hafís við Jan Mayen á hverju ári, nema aðeins um hásumarið. Á síðustu árum hefur ísrek minnkað þar verulega, svo að naumast hefur þar sézt ís síðustu veturna. Hinsvegar voru þar mikil ísalög á árunum 1940—43. Dýralif. Þótt dýralíf sé ekki fjölbreytt á Jan Mayen, er það samt meira en vænta mætti í fljótu bragði. Eina landspendýrið er fjallrefur- inn. Langmest er þar af bláref, en einnig nokkuð af hvítum refum. Fyrrum var refamergðin svo mikil, að Norðmenn stunduðu þar refaveiðar með miklum hagnaði. Komst veiðin upp í 300 refi á ári, þegar bezt lét. En brátt kom í ljós, að hér var um ofveiði að ræða, enda þverraði veiðin brátt. Einkum fækkaði blárefum mjög, en þeir voru mest eftirsóttir. Þannig veiddust einungis 20 refir vet- urinn 1926—27. Nú er vetursetumönnum leyft að veiða 4 refi hverjum, eða alls 32 refi á ári, enda er refunum tekið að fjölga á ný. Önnur dýr eru alfriðuð þar á eynni. og svo er raunar um alla náttúru eyjarinnar. Hvítabirnir koma að öllum jafnaði með haf- ísnum, og stundum fylgir mergð sela ísnum. Þannig veiddi setu- liðið, sem á eynni dvaldi, 500 blöðruselskópa veturinn 1943. Fuglalíf er allmikið. Hvarvetna í björgunum umhverfis eyna verpir mergð fugla. Algengustu varpfuglarnir eru: hvítmáfur, fýll, stuttnefja og lundi. Auk þess verpir þar allmargt af haftyrðli, litla hvítmáf, teistu og skeglu. Sandlóa er algengur varpfugl á söndun- um, og æðarfugl kvað verpa lítilsháttar. Alls er talið, að 17 tegundir fugla hafi fundizt verpandi á eynni, en margir þó sárasjaldan. Eru það, auk áður talinna: snjótittlingur, steindepill, valur, himbrimi, lómur, kjói og litli kjói. í fuglaskrá Schaanings, sem hér er farið eftir, er getið 51 tegundar, sem sézt hafi í eynni. En sennilega koma þangað fleiri fuglar, því að oft hrekur farfugla þangað á leiðum sínum haust og vor. Þessar fuglategundir sáum við félagar: fýl, haftyrðil, hávellu, hvítmáf, kríu, lunda, maríerlu, sandlóu, sendling, snjótittling, steindepil, stuttnefju, teistu, tildru og æðarfugl. Þá sá ég þar spör-

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.