Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1958, Blaðsíða 19

Náttúrufræðingurinn - 1958, Blaðsíða 19
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 73 manngengir á hæð, og ekki er gólfrýmið meira en rétt fyrir flet veiðimannsins og dálitla eldstó. Mun vistin þar haí'a verið heldur daufleg. Árið 1921 reistu Norðmenn veðurathuganastöð við Jamesons- vík, norðan við Eggey. Stóð hún fram á styrjaldarár. Eftir stríðið var stöðin flutt og reist að nýju á bökkunum norðan við Norðurlón. Er hún hin fullkomnasta að húsum og vélakosti. Átta menn hafa þar aðsetur, og er skipt um einu sinni á ári. Ýmsir dveljast þar þó tvö ár eða jafnvel lengur, því að heimskautalöndin hafa löngum heillað þá, sem komast í kynni við þau. Telja Norðmenn stöð þessa eina mikilvægustu veðurathugunarstöð sína. Ekki einungis vegna veiðiskipa í Vesturísnum, heldur einnig fyrir veðurspár vegna fiski- flotans í Norður-Noregi, því að frá Jan Mayen verður hezt sagt fyrir um veðrabrigði og illviðri, sem nálgast bæði úr suðri og norðri. Öldum saman var Jan Mayen einskismanns land, enda þótt ýms- ar þjóðir gerðu tilkall til hennar. Það er fyrst 1921, þegar Norð- menn reistu fyrstu stöðina, að þeir lýstu eignarhaldi á hluta af eynni, en 1929 var eyjan loks fullkomlega innlimuð í Noregsríki, og hefur verið svo síðan. Þegar heimsstyrjöldin síðari var komin í algleyming, og Þjóðverj- ar höfðu hernumið Noreg, skaut upp ugg hjá Vesturveldunum um, að þeir myndu setjast að á Jan Mayen, og hefði slíkt getað orðið örlagaríkt siglingum um norðurhöf. Því var það, að í marz 1941 sigldu norskar skútur með litla herdeild til Jan Mayen. Var norskur herflokkur þar síðan öll stríðsárin, og Bandaríkjamenn einnig síð- ast. Höfðu þeir meginbækistöðvar sínar í dalverpi upp frá Norður- lóni, en gæzlustöðvar víðsvegar um eyna. Sjást víða minjar um verk þeirra. Hermennirnir höfðu íslenzka hesta til flutninga, og einnig ólu þeir þar nokkrar sauðkindur og svín til slátrunar. Mun það vera eina húsdýrahaldið í sögu eyjarinnar. Ekki kom til hernaðar- átaka á Jan Mayen, en nokkrar loftárásir gerðu Þjóðverjar þar en fengu óblíðar viðtökur. íslendingar á Jan Mayen. Þjóðsögn ein segir frá því, að bónda nokkurn af Langanesi hafi hrakið á ísum til eyja norðaustur í hafi, sem sagan kallar Langa- neseyjar, og eru sagðar tvær að tölu. Hafði hann vetursetu þar, en
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.