Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1958, Blaðsíða 50

Náttúrufræðingurinn - 1958, Blaðsíða 50
104 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN skifta. Jafnaldrar hans og kollegar, andstæðingar sem skoðanabræð- ur, þekktu hann og viðurkenndu sem „den geistvollen Deuter der irdischen Schmelze‘q). Það gerðu nánustu samstarfsmenn hans og nemendur vissulega einnig. í þeirra augum var engu að síður „maðurinn gullið, þrátt fyrir allt.“ Tómas Tryggvason. Ritfregn ÓLAFUR JÓNSSON: Skriðuföll og snjóflóð. Bókaútgáfan Norðri 1957. Landmótnnarfræðin (geomorphology) er tiltölulega ung sem sjálfstæð fræði- grein. Höfundar hennar eru venjulega taldir þýzki landfræðingurinn F. v. Richthofen (1833—1905), sem í eina tíð var kennari Þorvalds Thoroddsens, en er kunnastur fyrir rannsóknir sínar á uppruna lössjarðvegsins í Kína, og bandaríski jarðfræðingurinn G. K. Gilbert (1843—1911), sem rannsakaði m. a. myndun hins mikla Colorado gljúfurs. Viðfangsefni þessarar fræðigreinar, sem tengir saman landafræði og jarðfræði, en venjulega er nú talin til landa- fræðinnar, er myndun og þróun landformanna, landlagsins. Hún reynir að skýra „vinnubrögð" þeirra afla, utanvirkra (exogen) og innanvirkra (endo- gen), sem móta ásjónu móður jarðar, og túlka merkin þeirra verka. Það er engin tilviljun, að þessi fræðigrein hefur þróazt bezt í Bandkríkjunum, sem hafa upp á nær allar tegundir landslags að bjóða. Þar í landi er landmótun- arfræðin líka mjög vinsæl meðal áhugamanna um náttúrufræði, enda eru undirstöðuatriði liennar kennd með annarri landafræði í skólum, sem sam- svara gagnfræða- og menntaskólum. Óviða á jörðinni er þó vænlegra til árang- urs vísindamönnum og áhugamönnum að stunda þessa fræðigrein en á voru landi íslandi. Hér liggur öll landmótun opnari fyrir og er auðveldar skýrð en víðast annars staðar. Hér eru bæði hin utanvirku og innanvirku öfl enn að verki og enn næsta mikilvirk. Þó hafa fáir hérlendis lagt stund á landmót- unarfræði. Lang afkastamestur þeirra áhugamanna, sem þeirri fræðigrein sinna nú hér á landi, er Ólafur Jónsson. Skóli hans í þessari fræðigrein hefur fyrst og fremst verið landið sjálft, og það er góður skóli. Þó væri æskilegt, að Ólafur kynnti sér meir en hann virðist hafa gert til þessa einhver af undirstöðu- ritum þesarar fræðigreinar, einkum rit stórmeistarans W. M. Davis, sem eru biblía landmótunarfræðinga. 1) Úr áletran Steinmann-heiðurspenings sem jiýzka jarðfræðifélagið sæmdi Backlund á sextíu og fimm ára afmæli hans.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.