Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1967, Blaðsíða 51

Náttúrufræðingurinn - 1967, Blaðsíða 51
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 143 æðar, sem veita honum inn í stærri vessaæðar, er loks flytja vess- ann inn í blóðrásina. Jafnframt síast nýr vessi út úr háræðum blóð- æðakerfisins. Þar sem blóðrásin er lokuð hringrás blóðæða: slag- æða, háræða og bláæða, fer vessarásin aðeins hálfa hringrás innan vessaæða: frá frumum líkamsvefjanna til blóðrásarinnar, en efni vessans ferðast hinn helming leiðarinnar sem hluti blóðs innan blóðæðakerfisins, svo sem þegar hefur verið lýst. Hér verður ekki gerð frekari grein fyrir samskiptum blóðs og vessa, þótt þau séu þess raunar verð. Ekki verður heldur rakin blóðrásin og ráðstafanir líkamans til að ternpra hana, heldur verður reynt að gera nokkra grein fyrir blóðinu. Gerð blóðs Innan æða og hjarta meðalmanns eru um fimm lítrar af vökva, blóði. Framan af voru hugmyndir manna um rúnnnál blóðs næsta óvissar. Fyrstu árangursríkar tilraunir til að mæla blóðmagn manna voru gerðar árið 1855, er tæmt var allt blóð af réttuðum misindis- mönnum. Síðustu dreggjarnar náðust úr þeim með því að dælt var gegnum æðakerfi þeirra saltupplausn, unz allur litur var af vökvanum, sem út rann. Nú er hægt að mæla með sæmilegri ná- kvænmi blóðmagn manns, þannig að hinn mældi geti öðlazt hlut- deild í niðurstöðu mælingarinnar. Er þá dælt í blóðið tilteknu magni af einhverju efni, sem dreilist jafnt um blóðið allt, en leitar ekki út úr því. Magn þessa efnis er síðan ákvarðað í ákveðnu rúmmáli blóðs. Þynning efnisins er mælikvarði á blóðmagnið. Við svona mælingar hefur t. d. verið beitt kolmónoxíði og geislavirk- um rauðum blóðkornum, hvorutveggja að sjálfsögðu í svo litlu magni, að ekki hlýzt tjón af. Tæpur helmingur blóðs er með frumuskipulagi — blóðkornin, en hitt er fljótandi — blóðvökvi eða blóðsegi (plasma). Blóðkorn eru af þremur megingerðum: rauð blóðkorn, hvít blóðkorn og blóðflögur. Eru hvítu blóðkornin stærst en fæst, hin rauðu flest, en blóðflögurnar minnstar. Rnuð blóðkorn Rauð blóðkorn eru kringlóttar flögur, kjarnalausar, þynnstar um miðjuna. Þvermál kringlunnar er innan við 1 /5 0oo mm, eða um 8—9 [i (p eða míkrón cr i/^ooo mm). í mannsblóði eru um 5
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.