Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1967, Blaðsíða 58

Náttúrufræðingurinn - 1967, Blaðsíða 58
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 150 vökva, sem getur leitt til krarnpa og gengið að manninum dauðum. Þetta var allvenjulegur kvilli með námamönnum, sem svitnuðu mjög í hita námanna, unz farið var að gefa þeim salt til uppbótar því, sem tapaðist með svitanum. Hormónatruflanir geta líka leitt til röskunar á saltjafnvægi (sjá t. d. pistil um thyreokalsítónín í síðasta hefti Náttúrufræðingsins). Eggjahvítuefni blóðvökva gegna margvíslegu hlutverki. Þau halda réttri seiglu á blóði og stuðla ásamt söltum og fleiri efnum að réttu osmótísku gildi þess eða uppsogsþrýstingi, sem er nauðsynlegur til að halda vatni og ýmsum efnum innan blóðrásarinnar. Án nægilegs eggjahvítumagns í blóðvökva dregst vökvi út úr blóðinu til vefj- anna umhverfis æðarnar. Ennfremur eru eggjahvítuefni blóðvökva næringarefni, sem frumurnar nota til endurnýjunar eggjahvítu sinni. Ýrnis mikilvæg efni berast líka um líkamann bundin eggja- hvítu í blóðvökva. Ónœmi Tiltekin eggjahvítuefni blóðvökva valda ónæmi líkamans, sem skiptir miklu máli, m. a. um varnir líkamans gegn sjúkdómum. Er maður smitast af sjúkdómi, orsakast einkenni sjúkdómsins af framandi eiturefnum — eggjahvítuefnum gerla, veira eða annarra smitvera. Um nokkurt skeið er líkaminn varnarlaus gegn þessum eiturefnum, en síðan er því líkast sem einhverjar frumur, líkast til frumur í eitlum (plasmafrumur), „taki mál af“ Jressunr eitruðu eggjahvítuefnum og smíði sérhæfð eggjahvítuefni — mótefni, sem bindast eiturefnunum og gera þau óvirk. Þessi mótefni eru nú framleidd í miklu magni og berast um líkamann, unz eitrið er allt óvirkt gert og fullur sigur unninn á veikinni og sýklunum. Um nokkurt skeið eftir að veikinni lýkur — mislangt, eftir því hver sjúkdómurinn er — heldur framleiðsla mótefnanna áfram, og þá er líkaminn ónæmur gegn veikinni. Ónæmi gegn sumum sjúkdóm- um — framleiðsla mótefnanna — helzt ævilangt: þessa sjúkdóma fær hver maður aðeins einu sinni á ævi. Læknisfræðin kann skil á aðferð til að framkalla ónæmi gegn sjúkdómum án þess menn veikist af þeim — með bólusetningu. Þá eru sérlegir stofnar sýkla ræktaðir á rannsóknarstofum lækna, stofnar, sem valda ónæmi gegn veikinni án þess að framkalla sjúkdómseinkennin. Stöku sinnum má finna svona stofna í náttúrunni, svo sem er Edward Jenner,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.