Náttúrufræðingurinn - 1976, Blaðsíða 82

hrossagauka hundruðum eða jafnvel
þúsundum, en það er einkurn ef vest-
an- eða suðvestanátt er ríkjandi.
Kemur þá fyrir, að sjá má hvern hóp-
inn eítir annan fljúga í vesturátt og
fljúga þeir þá mjög liratt. Á haustin
verður ekki vart við ferðir þeirra í
Öræfum. Á veturna sjást einstaka
hrossagaukar við lindir og læki, sem
ekki leggur.
Spói Numeniiis phaeopus
Spóinn er mjög algengur varpfugl
í Öræfum frá Hnappavöllum að
Skaftafelli. Verpur hann nærri ein-
göngu á láglendi nema í Skaftafelli.
Þar verpur hann allmikið uppi á
heiðinni. Á Kvískerjum fannst fyrsta
spóahreiðrið árið 1945, en fram að
1960 urpu ekki nema tvö pör af spó-
um þar. Síðan hefur þeim farið fjölg-
andi og 1972 urpu þar 5—7 hjón. Á
vorin fara spóar að sjást seinustu dag-
ana í apríl, en mest kemur af þeim
5.—15. maí. Koma þeir oftast í smá-
hópum, 10—30 í hverjum hóp.
Snemma í ágúst fara spóarnir að safn-
ast saman í smáhópa og sækja þá
mjög í berjalönd. Eru flestir spóarnir
horfnir fyrri hluta september.
Jaðrakan Limosa lirnosa
Jaðrakan er sjaldséður í Öræfum
og sjást þeir helzt sem farfuglar þegar
þeir koma á vorin. Hinn 20. 5. 1947
sá ég tvo á flugi á Kvískerjum. Hinn
7. mynd. Spói við hreiður. Kvísker 18. 6. 1975. — Whimbrel approaching nest. —
Ljósm. Hjálmar R. Bárðarson.
76