Náttúrufræðingurinn - 1976, Blaðsíða 61

eigi sér stað, á slíkt ekki við um ein-
staka stjörnur. Ekki virðist hugsan-
legt, að |)ær endurfæðist í fyrri mynd,
hver um sig.
22. sþ.: (Tvíþætt). Hvaða merk-
ingu hefur orðið alheimur, þegar
sagt er: aldur alheimsins er talinn
um tíu þúsund milljón ár?
Svar: Segja má, að alheimurinn sé
allar myndir efnisins og umhverfi
þeirra. Með aldri alheimsins er átt
við tímann, sem liðinn cr, frá því að
efnið kom fram í þeirri mynd, sem
við þekkjum það.
Enn er ekki unnt að slá neinu
föstu um það, hvort eða hvenær al-
heimurinn muni líða undir iok, en
athuganir stjarnfræðinga heina.t
meðal annars að því að kanna, hvort
líklegt sé, að núverandi útþensla al-
heimsins eigi eftir að snúast í sam-
drátt, en slíkur samdráttur myndi
væntanlega leiða til endaloka al-
heimsins í venjulegum skilningi þess
orðs. Einn þeirra stjarnfræðinga,
sem hvað mest hafa rannsakað ]>etta
mál, hefur komizt að þeirri niður-
stöðu, að þessi endalok rnuni verða
eftir á að giska þrjátíu þúsund mill-
jón ár, en hest er að taka þeirri tölu
með fyrirvara.
23. sp.: I>ér teljið að í hinum sýni-
lega heimi séu — hvorki meira né
minna — en um hundrað þúsund
milljón vetrarbrauta á sveimi. f-Ivað
mundi yður verða minnisstæðast, ef
þér ættuð þess kost, að svipast vel
um í tuttugu þúsund milljón ljósára
fjarlægð frá okkar jörð?
Svar: Engin ástæða er til að ætla,
að alheimurinn líti öðruvísi út í
heild, þótt farið sé langt frá jörðinni.
Ef unnt væri að komast tuttugu þús-
und milljón ljósár frá jörðinni, væri
ógerningur að sjá jörðina, eða þá
vetrarbraut, sem hún er í, vegna út-
þenslu alheimsins, eða nánar til tekið
rauðviks ljóssins.
24. sp.: Sumir stjörnufræðingar
hafa látið skína í það, að alheimur-
inn hafi átt sér upphaf, og hafi svo
verið, þá hljóti hann einnig að eiga
sín endadægur á þann hátt, að efni
og orka þrjóti að lokum. Aðrir telja
altur á móti, að efni og orka hafi allt-
af verið til, og svo verði framvegis,
enda kveikja liinnar eilífu hrinyrás-
ar. H ver er yðar skoðun?
Svar: Þér spyrjið um persónulega
skoðun mína á því, hvort efni og
orka hafi alltaf verið til og muni
halda áfram að vera til, eða hvort um
raunverulegt upphaf eða endi geti
verið að ræða. Ég vil ekki neita pvf,
að ég lineigisi heldur til hinnar síðari
skoðunar, en um sönnun er að sjálf-
sögðu ekki að ræða.
55