Náttúrufræðingurinn - 1976, Blaðsíða 76

bárum hann upp í brekkuna við ána.
Ekki er mér kunnugt um, hvernig
honum reiddi af, en hann var mjög
móður og átti bersýnilega erfitt um
andardrátt.
Haförn Haliaeetus albicillu
Hafarnarhjón urpu á Loddudrang
við Salthöfða á Fagurlrólsmýri, að
minnsta kosti öðru hverju, fram yfir
miðja 19. öld, en einhvern tíma á ár-
unum 1857—1864 var annar fuglinn
skotinn sökum Jress, að talið var að
örnin tæki lömb. Var áður reynt að
steypa undan erninunr á hverju vori
í nokkur ár, en þar sem til þess þurfti
marga menn var það nokkrum erfið-
leikum bundið. Því var ákveðið að
skjóta annan örninn, þótt mönnum,
scm þarna áttu lilut að máli, þætti
leitt að grípa til þessa ráðs. Fuglinn,
sem eftir lifði, hvarf skömmu síðar
og eftir það bar lítið á örnum í Or-
æfurn.
Hin síðari ár hefur í nokkur skipti
orðið vart við erni í Öræfum. Árið
1929 eða 1930 mun örn hafa sézt á
Hnappavöllum og árið 1936 sást örn
á Kvískerjum, en sá hafði aðeius
stutta viðdvöl. Hinn 12. febrúar 1958
sá Páll Björnsson örn á flugi í Ing-
ólfshöfða og hafði hann verið að
gæða sér þar á einum eða tveimur
fýlum. Litlu síðar í febrúar sást örn
á flugi í Svínalelli og hefur það senni-
lega verið sanii fuglinn og Páll sá í
Ingóllshöfða. Loks kom svo ungur
örn (1—2 ára) að Kvfskerjum 27. april
1966. Sást hann fyrst á flugi skammt
frá bænum, síðan settist hann þar, en
sftir um það bil hálfa klukkustund
flaug hann á brott í suðvesturátt. Þá
sást örn í Svínafelli í desember 1972
og aftur í febrúar 1973.
Fálki Falco rusticolus
Fálki sést alloft í Öræfum og senni-
lega árlega, en liann verpur, að því er
ég bezt veit, lrernur sjaldan þar. Þó
veit ég nokkur dæmi þess, að fálkar
hafi orpið í Öræfum eítir 1940.
Vorið 1940 urpu fálkahjón í Hellis-
gili á Kvískerjum og sá ég þá fálka
oft bera bráð þangað. Var þá ætíð
fjöldi af kjóum á eftir þeim, enda
hafa það sennilega ol't verið kjóaung-
ar, sem þeir hafa tekið. Árið 1957
mun fálki hafa orpið sunnan í Svína-
l'elli og aftur 1958, en það ár fannst
þar fálkaungi um sumarið. Var hann
ófleygur, enda með lýsi í fiðrinu.
Giska ég helzt á, að hann hafi verið
að veiða fýl, sem hafi spúið á hann.
Árið 1958 varp eitt par í Múlagljúfri
á Kvískerjum. Sá ég hann þar á
hreiðri 18. maí. Hinn 27. júlí voru
ungarnir farnir að fljúga um ná-
grennið. Hinn 11. ágúst 1958 kom ég
að fálkahreiðri í Salthöfða á Fagur-
hólsmýri og voru ungarnir á flugi
þar í nánd. Neðan við hreiðrið voru
leifar allmargra fugla og bar mest á
vængjum. Með hjálp þessata fæðu-
leifa var hægt að ganga úr skugga um
tegundir og fjölda fugla, sem bornir
höfðu verið í hreiðrið. Árangurinn
varð þessi: 26 lundar, 23 langvíur (og
álkur?), 4 kjóar, 4 spóar, 1 stokkönd,
1 stokkandarungi, 1 tjaldur, 2 ritur,
1 æðarfugl og 1 snjótittlingsungi.
Þetta ár var rjúpnastofninn í lág-
marki og cr það eflaust skýringin á
því, að engar leifar af rjúpum fund-
ust við þetta hreiður.
70