Náttúrufræðingurinn - 1976, Blaðsíða 99

arson og Grétar Eiríksson að mynda-
tökum, eins og síðar verður skýrt frá
(sjá svartþröst).
Þótt í síðasta tilvikinu (nr. 25) sé
í l’yrsta skipti skýrt frá því, að báðir
foreldrarnir hafi skipzt á um að færa
ungunum æti, er þar með ekki á
nokkurn liátt gefið í skyn, að svo hafi
ekki einnig verið í öllum hinurn til-
vikunum þótt ég hafi ckki orðið sjón-
arvottur að því þegar ég fann hreiðr
in.
Með hliðsjón af þeim 23 hreiðrum
með eggjum eða ungum, sem liér hafa
verið gerð að umtalsefni, má draga
eftirfarandi ályktanir:
0 Eggjafjöldi er 7-8 egg (7 egg í 5
hreiðrum og 8 egg í 2 hreiðrum) jseg-
ar miðað er við hreiður, sem örugg-
lega var fullorpið í (egg meira eða
minna stropuð).
2) Hugsanlegt er að sumir karlfuglar liér
Iifi í fjölkvæni (sbr. nr. 9 og 10 Jjví til
stuðnings), enda er slíkt vel jtekkt er-
lendis.
3) Sömuleiðis er ekki ólíklegt, að kven-
fuglar hér, að minnsta kosti suntir
þeirra, verpi tvisvar á sumri (sbr. 8 og
11 og nr. 18 og 19 því til stuðnings).
Slíkt mun og vera venja þeirra er-
lendis.
4) Algengast er að músarrindlar hér fari
að verpa fyrri helming maímánaðar,
jafnvel um mánaðamót apríl—maí og
eigi miklu síðar en um miðjan maí ef
miðað er við fyrsta varp.
Skógarþröstur Turdus iliacus
Skógarþrösturinn er algengur varp-
fugl í birkiskógum og kjarri í Oræí-
um. Einnig verpur hann stundum í
útihúsum. Á vorin konta skógarþrest-
ir misjafnlega snemma. Oftast fara
þeir fyrstu að koma um 25.—30. 3.,
en mest kernur venjulega af þeim 10.
til 15. 4., eða jafnvel ekki fyrr en um
sumarmál. Þeir fara svo að hópa sig
um miðjan september og fara hóp-
arnir stækkandi fram í október og ná
venjulega liámarki um miðjan októ-
ber. Eftir 20. 10. eru þeir venjulega
að mestu horfnir, ef ekki er því betri
hausttíð. Vetrarmánuðina desember
lil febrúar sjást skógarþrestir sjaldan
í Öræfum.
Svartþröstur Turdus merula
Svartþrestir sáust einstaka sinnum
í Öræfum á árunum 1034—1940. Síð-
an hafa þeir sézt nærri árlega þar og
stundum allmargir saman. Oftast
koma þeir í október og nóvember og
oft dveljast þeir þar fram á vor. Sjald-
an hefur svartþrasta orðið vart i Ör-
æfum að sumarlagi. Mjög miklar lík-
ur eru þó á því, að svartþrastahjón
hafi orpið í Svínafelli sumarið 1960.
Ég sá þá svartþröst um miðjan maí
það ár. Söng hann mjög mikið.
Seinna um sumarið sáust þar svart-
þrastahjón tína ánamaðka o. fl. og
fóru þau margar ferðir á dag með æti
í nefinu í svonefnt Skógargil i ná-
grenni við bæinn. Magnús Lárusson
tjáði mér, að hrafnar hafi að öllum
líkindum rænt ungunum áður en
þeir urðu fleygir, j)ví að svartþrest-
irnir liafi einn daginn hætt að bera
æti í Skógargil og ekki gert það eftir
það.
í júní 1974 sá ég svartþrastahjón í
Skaftafelli og sagði þjóðgarðsvörður,
Ólafur Guðmundsson, mér, að svart-
þrestir hafi oft komið að þjónustu-
miðstöðinni og sótt þangað æti og
flogið síðan upp í skógarbrekkurnar
93