Andvari - 01.01.1982, Blaðsíða 125

ANDVARI
AFAMINNING
123
Svo er að sjá af bréfum sr. Jóns, að einungis í eitt sinn hafi Jón Árnason
sótt hann heim norður að Kúlu. Það mun hafa verið sumarið 1861. Þá var
gestkvæmt á Auðkúlu eins og raunar alla tíð þeirra mad. Sigríðar og sr. Jóns.
Svo virðist sem svili hans, sr. Gísli á Reynivöllum, hafi verið þar á ferð,
svo og faðir sr. Jóns, sr. Þórður, sem var ekki seinna vænna, því að næsta
sumar andaðist sr. Þórður.
Enda þótt það væri ærið erindi Jóns Árnasonar norður að Kúlu að
finna sinn kæra vin og frænda og fylgjast þangað með föður hans (sr. Þórði),
hálfbróður sínum, kann svo að vera, að hann hafi átt annað erindi norður í
Húnavatnsþing. Til þess bendir eftirfarandi kafli úr bréfi sr. Jóns til nafna
síns vorið 1861: ,,Um þá, sem þú spurðir mig um, er það að segja, að ég
hef ekki heyrt um hana annað en hið bezta og mun hún bezti kvenkostur í
alla staði, en ekki er ég henni svo nákunnugur, að ég geti lýst eiginleikum
hennar, nema hún fær yfir höfuð að tala mætasta orð. Bróðirinn mun ekk'
vera neinn föðurbetrungur, en það kemur ekki henni við. . . . Það gleður
mig, og okkur öll, ef við fáum að sjá þig í sumar.“
Þetta er ritað 8. júní 1861. - Um hverja sr. Jón er hér að skrifa, verður nú
ekki sagt - trúlega einhverja heimasætuna í Húnavatnsþingi. - Og þess má
geta sér til, að vegna hennar m. a. hafi Jón Árnason lagt leið sína norður þetta
sumar.
Svipmyndir.
Á þorra 1868 var Símon Eiríksson frá Djúpadal í Skagafirði á ferð
suður í verið, ásamt félögum sínum. Tveir af þeim gistu á Auðkúlu. ,,Var
okkur vísað í hús lítið gegnt stofu þeirri, er hjónin og börn þeirra héldu
til í undir baðstofulofti, því portbyggð var baðstofan, en hitt var á loftinu.
Prófastur kom til okkar, var ræðinn og spurði margs úr Skagafirði. . . .
Morguninn eftir var skafrenningshríð. Bjuggumst við til ferðar, og
spurði Oddur (félagi Símonar), hvað greiðinn kostaði, en prófastur kvaðst
ekki selja næturgreiða. . . . Kvaddi hann okkur og hljóp í skafhríðinni, sem
ungur væri, áleiðis til Svínavatns. Þar ætlaði hann að messa um daginn.“
Á sumardaginn fyrsta 1880: Nú er heldur glatt á Hjalla, smáa fólkið
dansar og hoppar, hákarl og hangikjöt á borð borið, súrsuð svið og annað
ágæti. Þá kaffi með brennivíni í og lummelsi. Þetta er nú á framloftinu,
en úti á hól er hoppað og híað. Eg er nú orðinn frá öllu þessu, sit við bréf
mín og horfi framan í Sigríði. Við brosum hvort upp á annað og þökkum
Guði, sem enn gefur okkur að líta nýtt sumar og gleðjast hvort af annars
tilveru.
Vorið góða: Nú er allt í uppnámi í búskapnum, 3 kvenmenn á grasa-
fjalli, 3 piltar í byggingum frammi í Seli, 2 kvenmenn við ullarþvott, 8
við innrekstur fjárins, - þar af er sumt smátt, en yfir því er ég nú ráðs-