Andvari - 01.01.1990, Síða 115

ANDVARI
SKAPFERLI GRÍMS THOMSENS
113
honum 28. október 1839 og tekur undir aðfinnslur hans, sem ekki virðast þó
full fordæming, því að Ingibjörg vitnar í bréf hans þessum orðum:
„Satt er það líka, að ekki er drengurinn illa þenkjandi, en drambsamur er
hann og eins og þú segir, trúir á mátt sinn og megin, og þetta stendur honum
fyrir menning.“
Það rættist sem Ninna ritaði í dagbók sína að tíminn mundi jafna misklíð
þeirra, en þau ár sem Grímur Jónsson átti eftir að sitja á Möðruvöllum amt-
maður frá 1842 til dauðadags, fóru jafnan ofur vinsamleg bréf milli þeirra
frænda, rétt eins og ekkert hefði í skorist, og Grímur Thomsen heimsótti
amtmanninn, nafna sinn er hann kom til íslands nýbakaður meistari 1845.
Svo er að sjá sem hlé verði á ljóðagerð Gríms Thomsens um alllangt skeið
eftir að hann tekur til starfa í utanríkisráðuneytinu danska 1848 og þar til
framavonir hans í dönskum stjórnmálum taka að bresta um 1860. Þá fara
strengir að óma í brjósti hans að nýju eftir langa þögn. Hann stendur þá á
fertugu og yrkir næstu árin mörg af sínum bestu kvæðum, en ósigrar í valda-
baráttunni kalla fyrst fram bölsýniskvæði. Má þar til nefna Karla-nöldur,
sem hann birti í fyrstu ljóðabók sinni 1880, en er í síðari útgáfu 1906 talið ort
1860:
Lífsins einn á eyri
Uppi’eg stend og heyri
Um mig fleiri’og fleiri
Feigðar- gnauða bylgjur;
Raular dauða dylgjur
:, :Dökkur sœr, sœr, sær :,:
Dökkur sœr, en nœr og nær
Nálgast bleikar fylgjur.
Ungur var eg áður,
Og tilfjörsins bráður,
Nú er eg nœsta þjáður,
Neyð og sorg mig beygja,
Verð eg hart að heyja
:, :Heljar stríð, stríð, stríð :,:
Heljar stríð og böl eg bíð,
Bezt er að fara að deyja.
Hér skal enn nefnt eitt persónubundið kvæði Gríms Thomsens: Áfæðing-
ardag minn 15. maí 1862:
8