Andvari - 01.01.1933, Blaðsíða 53

Andvari
Figkirannsóknir.
49
annar betri, og þegar þetta atriði bætist við hitt, hve
allir staðhættir heima fyrir eru hentugir, þá ætti togara-
ntgerð að ganga betur þar en víðast annarsstaðar, að
öllu öðru jöfnu.
Nú var lítið um að vera á Eyrum, þó öfluðu menn
dálítið af stútungi á lóð, beitta kúfiski, eða við laust, á
handfæri, úti í flóanum og frá bæjunum inn með firð-
mum reru menn með lóð út í fjörðinn, hver fram undan
hjá sér, og öfluðu töluvert af smáum þorski, stútungi
°2 þyrsklingi, ungan fisk yfirleitt, eins og títt er á Vest-
fjörðum á sumrin og haustin, og auk þess dálítið af
®aenum skarkola og smálúðu og stundum vænar sprökur.
Sýndi þetta, að töluvert var um fisk í firðinum og afl-
mn hefði getað verið raikils virði, ef góður markaður
^efði verið við hendina, en því er nú ekki að heilsa
kér í fjörðunum, víðast hvar, á sumrin. En til búbóta
setur hann verið mikils virði. — Annars hafði afli verið
onnni í vor og sumar í firðinum en undanfarið og eink-
um hafði steinbítsaflinn brugðist mjög, eins og víðar við
^estfirði, en steinbíturinn er sannarlega orðinn merkur
þáttur í afla Vestfirðinga, sem selja hann mikið til
Reykjavíkur; en þar er nú nýr, heimaveiddur steinbítur
orðinn eftirspurður fiskur á sumrin, eins og líka á að vera,
lafngóður fiskur og steinbítur í sæmilegum holdum er.
Hér vestra lifir steinbíturinn mikið á kúfiski, sem
hunnugt er, og bryður hann skeljarnar til þess að geta
melt fiskinn. Stuðlar hann eflaust á þennan hátt, ásamt
Ýsu og skarkola, þegar um smærri skeldýr er að ræða,
að skeljasandsmynduninni úti fyrir Vestfjörðum og jafn-
inni í sumum þeirra. En hafrót og straumar hjálp-
ast svo að því að mylja skeljarnar enn smærra og skola
þeim á land, þar sem svo stormurinn tekur við og
leykir sandinum upp í hlíðar fjallanna.
4