Andvari - 01.01.1933, Blaðsíða 75

' Andvari
Á Arnarvafnsheiði.
71
á riðin til hrygningar. Þekktu hinir vönu veiðimenn
bessa hrygningarstaði og stungu þar á vakir með sínum
^roddlöngu klofastöfum, er þeir gengu ætíð við í slík-
um veiðiförum. Með tvíkrókuðum dorgarönglum kræktu
nienn silunginn upp. Aldrei var öngull beittur hér við
i>á veiði. Ekki var nema einstöku maður leikinn í þess-
ari veiðiaðferð. Hinir voru fleiri, sem fórst hún óhöndu-
iega og báru Iítið úr býtum. Það var Iíka kalt verk, og
ekki fyrir neina aukvisa, að liggja á ísum um daga og
i'SSja í kofa á nóttum uppi á reginheiðum. Þannig löguð
veiði var stunduð á Arnarvatnsheiði frá því í fornöld.
Þar leituðu líka sekir menn bæði griðastaðar og mat-
fanga. Má þar til nefna Grím, son Helgu á Kroppi, sem
Laxdæla segir frá, og Gretti Ásmundsson. Grettisskáli
t>lasir við af Svartarhæð, norðan megin við austasta
^luta Arnarvatns. Þar sér vel til skálatóftar Grettis á
íitlum hóli, og gengur þar tangi fram í vatnið. Norðan
skálatóffina er klettur, sem heitir Grettishöfði. Þar
|>afa menn hugsað sér að orustan hafi staðið milli Þóris
1 Garði og Grettis, en um það er ekkert unnt að fullyrða,
tví að ekki er því lýst svo nákvæmlega í Grettissögu.
^eiri líkur sýnast til þess, að sú orusta hafi verið á
Svartarhæð, sunnan megin við vatnið gegnt Grettisskála.
Þar á holti einu eru dysjar á víð og dreif, með stuttu
oiillibili. Dysjarnar eru níu alls, sem ég hefi talið þar. Varla
<8r það að efa, að þar séu vopnbitnir menn heygðir.
Engar sögur tala þar um aðrar orustur en þessa einu,
•nilli Þóris í Garði og liðsmanna hans annars vegar, og
Qrettis og Hallmundar hins vegar. Þetta er einn meðal
^inna merkilegu staða á þessum slóðum, sem ekki hafa
vcrið rannsakaðir til hlítar.
Um hásumar hafa flóttamenn vel getað fleytt frara
lffi sínu þarna, án þess að fara ránshendi um eigur