Vaka - 01.09.1929, Síða 118

Vaka - 01.09.1929, Síða 118
244 OIIÐABELGUR. [VAKA1 „I islenzkri örbirgð úr ljóði á ástfólgnu gröfunum vcr oft lilóðum þó merki til minja. — Það marmari og gull okkar er“. Og er það ekki merkilegt og dásamlegt, að það, sem ritað var einungis í mannshjartað, geymdist um aldir betur en hitt, sem höggvið var í harðan steininn, svo að nú verður að mestu að hlíta við það, þegar ráða skal steinristurnar? Fornbókmenntir vorar eru sein Askr Yggdrasils, er „stendr æ of grænn Urðar brunni“. Þær eru sá „meiðr, er manngi veit, livers of rótum rinnr“. En prófessor Magnus Olsen er að „nýsa niðr“, skyggn- ast eftir rótunum, og þó að þær séu ósjálegri en limið, þá er þó tréð með öllum sínum greinum vaxið upp af þeim og dregur næringu þaðan, en þær halda því stöð- ugu við brjóst jarðar. Við munum öll söguna um það, þegar Sannleikur og Lygi gróðursettu tréð og skiftu því svo milli sín, að Sannleikurinn fekk í sinn hlut rótina, en Lygin það, sein var ofanjarðar. í þeirri sögu felst sú djúpsæa speki, að alltaf er hætt við að lygin vaði uppi, ef menn gleyma rótunum, sem allt er af sprottið, og að til þess að finna sannleikann, verður að rekja ti! rótar, skilja, „hvat var upphaf, eða hversu hófsk“, eins og Snorri orðar það, sjá eins og völvan: „mjötvið mæran fyr mold neðan“. — Þess vegna fögnum vér íslendingar starfi yðar, pró- fessor Magnus Olsen, og óskum, að yður megi endast aldur og heilsa til að hregða enn mörgu nýju íjósi yfir rætur norrænnar menningar. Því betur sein það tekst að rekja þær rætur, því augljósara mun það verða, að þær eru, eins og jörðin, sem þær eru vaxnar i, „furðu- lega gamlar að alda-tali og máttugar i eðli“. En sú vissa mun aftur glæða trúna á það, að limarnar eigi enn eftir að draga að sér nýjan þrótt og breiðast víða. G. F.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Vaka

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vaka
https://timarit.is/publication/363

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.