Vikan


Vikan - 07.12.1972, Side 9

Vikan - 07.12.1972, Side 9
Þegar svo hafði gengið langa hríð, að sauðamenn bónda höfðu allir orðið bráðkvaddir á jólanótt, fór þetta að verða héraðsfleygt og gekk bónda af því all treglega að ráða menn til starfa þessa og því verr, sem fleiri dóu . .. kvöldið nema bústýra hans var ein eftir heima og sauðamaður yfir fénu; fer svo bóndi og skil- ur þau eftir svona sitt í hvoru lagi. Líður nú fram á kvöldið til þess að sauðamaður kemur heim eftir venju; borðar hann þá mat sinn og gengur að því búnu til náða og leggst út af. Kemur honum nú í hug að var- legra mundi sér vera að vaka en sofna hvað sem í kynni að skerast, en var samt allt ó- hræddur og liggur hann því vakandi. Þegar langt er liðið á nótt heyrir hann að kirkjufólk- ið kemur; tekur það sér bita og fer síðan að sofa. Ekki verður hann enn neins vísari, en það finnur hann þegar hann ætlar alla sofnaða að máttinn fer að draga úr sér sem von var, dag- lúnum manni. Þykist hann nú illa beygður ef svefninn skal sigra sig og neytir því allrar orku til að hressa af sér. Líður nú eftir það lítil stund áður en hann heyrir að komið er að rúmi sínu og þykist hann skynja að þar er Hildur bústýra á ferð. Læzt hann þá sofa sem fastast og finnur að hún er að hnoða einhverju upp í sig. Skilur hann þá að þetta muni vera gand- reiðarbeizli og lofar henni að koma því við sig. Þegar hún er búin að beizla hann teymir hún hann út sem henni var hægast, fer á bak honum og ríður slíkt sem af tekur þangað til hún kemur þar sem honum virðist vera gryfja nokkur eða jarðfall. Þar fer hún af baki við stein einn og tekur ofan taumana; að því búnu hverfur hún honum sjónum ofan í jarðfallið. Sauðamanni þótti illt og ó- fróðlegt að missa svo af henni að hann vissi ekki hvað af henni yrði. En það fann hann að ekki mátti hann langt kom- ast. með beizlinu; svo fylgdi því mikil forneskja. Hann tekur því það til bragðs að hann nýr höf- uð sitt við stein þann er fyrr er getið þangað til hann kemur fram af sér beizlinu og lætur það bar eftir verða. Síðan steypir hann sér ofan í jarð- fallið þar sem Hildur hafði und- an farið. Finnst honum að hann hafi ekki farið lengi eftir jarð- fallinu áður en hann sér hvar Hildur fer; er hún þá komin á fagra velli og slétta og ber hana fljótt yfir. Af þessu öllu saman þykist hann nú skilja að ekki sé einleikið með Hildi og að hún muni hafa fleiri brögð und- ir stakki en ó var að sjá í mann- heimum eða ofan jarðar. Það þykist hann og vita að hún muni þegar sjá sig ef hann gangi niður á vellina eftir henni. Tekur hann þá hulin- hjáimstein er hann bar á sér og heldur honum í vinstri lófa; síðan tekur hann á rás eftir henni og fór sem hann má harð- ast. Þegar hann sækir lengra fram á völlinn sér hann höll mikla og skrautlega, og heldur Hildur þangað sem leið liggur. Þá sér hann og að múgur manns kem- ur frá höllinni og fer út á móti henni. Á meðal þeirra er einn maður er fremstur fer; hann var langtígulegast búinn og þykir sauðamanni sem hann heilsi konu sinni er Hildur kemur og bjóði hana velkomna, en hinir sem með hinum tigna manni voru fögnuðu henni sem drottn- ingu sinni. Með tignarmannin- um voru og tvö börn nokkuð stálpuð er fóru með honum í mót Hildi og fögnuðu þau þar móður sinni fegins hugar. Þeg- ar lýður þessi hafði heilsað drottningu fylgdu allir henni og drottningu til hallarinnar og eru henni þar veittar hinar virðulegustu viðtökur. þar með er hún færð í konunglegan skrúða og dregið gull á hönd henni. Sauðamaður fylgdi múg- anum til hallarinnar, en var þó ætið þar er hann var minnst fyrir umgangi, en gat þó séð allt sem gjörðist í höllinni. f höll- inni sá hann svo mikinn og dýrlegan umbúnað að aldrei hafði hann slíkan fyrr augum litið; var þar sett borð og mat- Framhald á bls. 92. ÉG ELSKA AÐEINS ÞIG er eftir BODIL FORSBERG höfund bókanna „Vald ást- arinnar“, „Hróp hjartans“ og „Ást og ótti“. Hrífandi og spennandi bók um ástir og örlagabaráttu. í ELDLÍNUNNI er enn ein snilldarbókin eftir FRANCIS CLIFFORD, höfund met- sölubókanna „Njósnari á yztu nöf“ og „Njósnari í neyð“. Þessi bók hlaut 1. verðl. „Crime Writers* Association“ 1969 HÖRPUÚTGÁFAN JÓLABLAÐ VIKAN 9
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Vikan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.