Vikan


Vikan - 07.12.1972, Síða 9

Vikan - 07.12.1972, Síða 9
Þegar svo hafði gengið langa hríð, að sauðamenn bónda höfðu allir orðið bráðkvaddir á jólanótt, fór þetta að verða héraðsfleygt og gekk bónda af því all treglega að ráða menn til starfa þessa og því verr, sem fleiri dóu . .. kvöldið nema bústýra hans var ein eftir heima og sauðamaður yfir fénu; fer svo bóndi og skil- ur þau eftir svona sitt í hvoru lagi. Líður nú fram á kvöldið til þess að sauðamaður kemur heim eftir venju; borðar hann þá mat sinn og gengur að því búnu til náða og leggst út af. Kemur honum nú í hug að var- legra mundi sér vera að vaka en sofna hvað sem í kynni að skerast, en var samt allt ó- hræddur og liggur hann því vakandi. Þegar langt er liðið á nótt heyrir hann að kirkjufólk- ið kemur; tekur það sér bita og fer síðan að sofa. Ekki verður hann enn neins vísari, en það finnur hann þegar hann ætlar alla sofnaða að máttinn fer að draga úr sér sem von var, dag- lúnum manni. Þykist hann nú illa beygður ef svefninn skal sigra sig og neytir því allrar orku til að hressa af sér. Líður nú eftir það lítil stund áður en hann heyrir að komið er að rúmi sínu og þykist hann skynja að þar er Hildur bústýra á ferð. Læzt hann þá sofa sem fastast og finnur að hún er að hnoða einhverju upp í sig. Skilur hann þá að þetta muni vera gand- reiðarbeizli og lofar henni að koma því við sig. Þegar hún er búin að beizla hann teymir hún hann út sem henni var hægast, fer á bak honum og ríður slíkt sem af tekur þangað til hún kemur þar sem honum virðist vera gryfja nokkur eða jarðfall. Þar fer hún af baki við stein einn og tekur ofan taumana; að því búnu hverfur hún honum sjónum ofan í jarðfallið. Sauðamanni þótti illt og ó- fróðlegt að missa svo af henni að hann vissi ekki hvað af henni yrði. En það fann hann að ekki mátti hann langt kom- ast. með beizlinu; svo fylgdi því mikil forneskja. Hann tekur því það til bragðs að hann nýr höf- uð sitt við stein þann er fyrr er getið þangað til hann kemur fram af sér beizlinu og lætur það bar eftir verða. Síðan steypir hann sér ofan í jarð- fallið þar sem Hildur hafði und- an farið. Finnst honum að hann hafi ekki farið lengi eftir jarð- fallinu áður en hann sér hvar Hildur fer; er hún þá komin á fagra velli og slétta og ber hana fljótt yfir. Af þessu öllu saman þykist hann nú skilja að ekki sé einleikið með Hildi og að hún muni hafa fleiri brögð und- ir stakki en ó var að sjá í mann- heimum eða ofan jarðar. Það þykist hann og vita að hún muni þegar sjá sig ef hann gangi niður á vellina eftir henni. Tekur hann þá hulin- hjáimstein er hann bar á sér og heldur honum í vinstri lófa; síðan tekur hann á rás eftir henni og fór sem hann má harð- ast. Þegar hann sækir lengra fram á völlinn sér hann höll mikla og skrautlega, og heldur Hildur þangað sem leið liggur. Þá sér hann og að múgur manns kem- ur frá höllinni og fer út á móti henni. Á meðal þeirra er einn maður er fremstur fer; hann var langtígulegast búinn og þykir sauðamanni sem hann heilsi konu sinni er Hildur kemur og bjóði hana velkomna, en hinir sem með hinum tigna manni voru fögnuðu henni sem drottn- ingu sinni. Með tignarmannin- um voru og tvö börn nokkuð stálpuð er fóru með honum í mót Hildi og fögnuðu þau þar móður sinni fegins hugar. Þeg- ar lýður þessi hafði heilsað drottningu fylgdu allir henni og drottningu til hallarinnar og eru henni þar veittar hinar virðulegustu viðtökur. þar með er hún færð í konunglegan skrúða og dregið gull á hönd henni. Sauðamaður fylgdi múg- anum til hallarinnar, en var þó ætið þar er hann var minnst fyrir umgangi, en gat þó séð allt sem gjörðist í höllinni. f höll- inni sá hann svo mikinn og dýrlegan umbúnað að aldrei hafði hann slíkan fyrr augum litið; var þar sett borð og mat- Framhald á bls. 92. ÉG ELSKA AÐEINS ÞIG er eftir BODIL FORSBERG höfund bókanna „Vald ást- arinnar“, „Hróp hjartans“ og „Ást og ótti“. Hrífandi og spennandi bók um ástir og örlagabaráttu. í ELDLÍNUNNI er enn ein snilldarbókin eftir FRANCIS CLIFFORD, höfund met- sölubókanna „Njósnari á yztu nöf“ og „Njósnari í neyð“. Þessi bók hlaut 1. verðl. „Crime Writers* Association“ 1969 HÖRPUÚTGÁFAN JÓLABLAÐ VIKAN 9
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Vikan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.