Menntamál - 01.09.1936, Blaðsíða 25

MENNTAMÁL
103
lagi með því, að sjá kennaraefnum allra skóla fyrir full-
kominni uppeldismenntun. Ekkert er uppeldinu hæltu-
legra en það, að dreifa kennurum með mjög ófullkom-
inni eða jafnvel alls engri uppeldisþekkingu sem mennt-
unarleiðtogum lit til þjóðarinnar. Innan heimspekideild-
ar háskólans þarf að rísa upp deild l'yrir uppeldisvísindi,
er annist að öllu uppeldismenntun þeirra kennaraefna, er
að ÖIlu leyti gælu aflað sér menntunar heima á Islandi.
Þessarar breytingar nytu fyrst og fremst tveir flokkar
kennara, sem nú eiga við versl menntunarskilyrði að
húa: barnakennarar og kennarar við lýðskólana. Með
því að bæði uppeldisfræðileg og almenn menntun mun
vera bágbornust meðal lýðskólakennara, hlyti þessi breyt-
ing að verða viðkomandi skólum til ómetanlegs gagns.
Lýðskólakennarar myndu þá stunda nám við norrænu-
(teild háskólans, einnig við væntanlega atvinnudeild, að
því leyti sem almenn náttúruvísindi væru stunduð þar,
en auk þess uppeldisvísindi. Þekking á tungu, bókmennt-
um og sögu þjóðarinnar og þekking á landinn og nátt-
úru þess er einmitt það, sem fyrst og fremsl verður að
krefjast af lýðskólakennurum. Með þessu móti myndi ís-
lenzkum stúdentum opnast ný menntabraut, sem eflaust
byði þeim, er uppeldisliæfileika eiga, frjórri viðfangs-
efni en offylltar embættismannadeildir þær, sem nú er
einar um að velja. Er þjóðinni einkar áríðandi, að starfs-
kröftum hennar sé þannig skipað, að hver einstaklingur
fái sem mestu áorkað í þágu hennar.
Að því er menntun barnakennara viðvíkur, þá virðist
einfaldast, að kennaraefnin lykju prófi, er jafngildi nú-
verandi stúdentsprófi, en væri þó meir miðað við greinar
þær, sem kennarinn á síðar að kcnna, og þá leikni, sem
nútíma kennsluaðferðir krefjast. Siðan ættu kennara-
efnin að stnnda nám i sálfræði, uppeldisfræði og kennslu-
træði við uppeldisdeild báskólans og lúka þar fvrirskip-
uðu prófi. Mættu þá kennarar uppeldisdeildar eigi vera