Menntamál - 01.12.1936, Blaðsíða 7

menntAmál
165
læst, segjum 9 ára gamalt, stendur að öðru jöfnu ólíkt
betur að vígi til bóklegs náms en jafnaldrinn alveg ólæs
eða stautandi. Eða berum saman þrjú 12 ára börn, eitt
tes 500 atkv. á mín, annað 250 og það þriðja 100 atkv.
á mín. (Eg miða hér við lestur í hljóði). Hraðlæsasta
barnið þarf ekki að vera gáfaðra en miðlungsbarnið, en
að visu miklar likur til að það sé gáfaðra en hið síðast-
talda, en aðstöðumunur þessara þriggja barna til bóklegs
náms og til afreka i bóklegum skóla er geisimikill.
III.
Eg' vil nefna tvö dæmi úr lífinu, sem skýra þetta vel.
Fyrsta veturinn, sem Austurbæjarskólinn starfaði, var
hér 13 ára drengur í 3. bekk. Ástæðan til þess, að liann
var svona neðarlega, (bekkir skólans voru þá 8) var sú,
að hann var gersamlega ólæs. Að öðru leyti var hann
ekki áberandi illa gefinn og um margt myndarlegur. Nú
hefir þessi drengur t. d. þegar unnið afrek í íþróttum,
fengið t. d. 1. verðlaun í ísl. glímu baeði fyrir fegurðax-
og kappglímu unglinga. En þið getið liugsað ykkur, hvaða
árangur hið bóklega nám hans bar hér í skólanum. En
ekki nóg með það, heldur vai'ð þráfaldlega að flytja hann
grátandi í skólann, sakir þess, að hann fyrirvarð sig fyrir
að vera svona langt á eftir jafnöldrunx sínum. Hitt dæm-
ið er af dreng, sem 14 ára gamall las aðeins ca. 35 atkv.
á minútu. Hann er heldur ekki heimskari en almennt
gerist og virðist margt benda til þess, að liann geti orðið
dugnaðar- og afreksmaður í einhverri grein. En það var
eins með hann og hinn fyrrnefnda, að hann hafði verið
mjög vanræktur um lesturinn, komið seint í skóla og
haldizt þar illa við vegna þess, hve langt hann var á eftir
jafnöldrunum i lestri, og þar af leiðandi í öllu bóklegu
námi.
Það þarf ekki í grafgötur að leita, lil að láta sér skiljast,
hversu varanleg og óheillavænleg áhrif aðstaða sem þessi