Menntamál - 01.12.1936, Síða 23

MENNTAMÁL
181
utan a'ö og gætu þekkt, livar sem væri, áður en þau færu
að geta leyst orðin upp í atkvæði; til þess svo aftur að
setja saman óþekkt orð úr atkvæðum og stöfum, m. ö. o.
til þess að geta staðið á eigin fótum í lestrinum.
Eg liefi skrifað aðra grein um lestur og lestrarkennslu,
er mun hirtast í næsta liefti Menntamála. Fjallar hún
um tilraun er ég gerði að Laugarvatni 1929—30, og enn-
fremur um lestrarnám Örnólfs litla sonar míns.
Heimildir: Gladys Low Anderson: La Lecture Silencieuse, Genf
1929. Langler-Legriin: Handbucli fiir den Anfangsunterricht, Ju-
gend & Volk, Wien 1926. Amélie Hama'ide: La Methode Decroly.
Jean Piaget: The Language and Thought of the Child. Kegan Paul:
French, Trubner & Co., London 1926. R. Dottrens og Emilie Mar-
gairaz: L’Apprentissage de la lecture par la méthode globale,
Paris 1930.
Sigurður Thorlacius.
Um stafsetnfngarkennslu.
eftir Friðrik Hjartar.
Niðurl.
Þá vil eg minna á, að sjálfsagt er að láta hörnin stafa
orðin skýrt og greinilega, t. d. bibl-i-u-sög-ur, Ak-ur-eyr-i,
Sigl-u-fjörð-ur o. .s. frv. og gleymið ekki að henda á um
leið, hvað þetta og þetta orð er mörg atkvæði.
Sagt hefir verið, að það eigi ekki lengur við að stafa,
siðan farið var að nota hljóðlesírarkennsluna. Og sjálf-
sagt truflar slíkt í byrjun. En í sambandi við stafsetn-
ingarkennsluna er stöfunin eftir sem áður nauðsynleg.
Þetta er álit lærðra erlendra skólamanna, og reynslan
hefir staðfest, að þetta er rétt. Kennari einn erlendur
hafði á sér sérstakt orð fyrir það, hvað skólabörn hans