Menntamál - 01.12.1936, Síða 29

MENNTAMÁL
187
sem öll eru eins í einhverju atkvæði or'ðsins. Tökum t. d.
orðið hús. Þá finna börnin: húsbóndi, húsmóðir, hús-
freyja, liúsdyr, húsdýr, eldhús, húsameistari, Húsavík,
fjáriiús o. fl. o. fl. (Hefi eg reynslu fyrir því, að börn
hafa gaman af að fást við þetta).
Þá er og golt að láta ixirnin skrifa upp úr stílum sín-
um ákveðin orð o. fl., t. d.:
A. Skrifið upp nafnorðin, sem þið finnið i stílnum.
B. Beygið öll samnöfnin.
C. Sltrifið öll nafnorðin i stilnum í þessari röð:
a) Sérnöfnin.
h) Samnöfnin i karlkyni.
c) Samnöfnin í kvenkvni.
d) Samnöfnin i hvorugkyni.
D. Skrifið öll orðin i stílnum, sem liafa tvöfaldan
samliljóða.
E. Skrifið allar sagnir i stílnum:
a) Þær sem liafa sterka beygingu. ,
h) Þær sem liafa veika beygingu.
F. Skrifið öll orð í stílnum, er þýða hér uni bil hið
sama.
II, Skrifið allar innskotssetningar.
I. Skrifið stílinn í annari tíð (t. d. nútið í stað þátið
eða öfugt) o. s. frv.
Að lokum skal eg fara nokkrum orðum um leiðrétt-
ingarnar. Sumir kennarar líta svo á, að þær hafi vafa-
samt gildi. Fer það að sjálfsögðu mikið eftir því, hvernig
leiðréttingunum er liagað. En að mínu áliti má aldrei
sleppa leiðréttingu. (Eg man að eg varð mjög undrandi
á einu kennaraþingi, þar sem nokkrir kennarar lýstu þvi
yfir, að þeir legðu litið upp úr leiðréttingu stila og leið-
réttu stundum alls ekki. Eg hefi nú kennt stafsetningu
í 26 ár og aldrei skilað einum einasta stil óleiðréttum
ennþá). Og eg vil leggja ríka áherzlu á það, að hvernig
sem leiðréttingunni er hagað, þá er hún aldrei gagnslaus,