Menntamál - 01.12.1936, Qupperneq 63

MENNTAMÁL
221
í skólastofunni þurfa að vera skápar fyrir bækur,
verkefni barnanna og efni til þess að vinna úr. Nem-
endur venjist sjálfir á að afgreiða sig. Það befir sýnt
sig, að regiusemi og vinnufriður er ekki siðri þó þann-
ig sé unnið, og að innan veggja slíkrar skólastofu get-
ur verið fullkomin ró og festa í starfi, ásamt heilbrigðu
vinnufjöri. Sá tími á að vera úti, að kennarinn silji í
hásæti sínu sitalandi, en nemendur sitji auðum liönd-
um, áliugalausir með hugann úti á þekju. Hagnýtt stai’f,
unnið af nemandanum sjálfum, keiuur í staðinn fyrir
yfirheyrslur á námsefni misheppnaðra námsbóka. Sjálf-
sagt er að liafa vikustarfskrá-stundatöflu til lxliðsjón-
ar. Slík starfsskrá má þó ekki binda um of, það er liættu-
legt áhuga nemenda og þar af leiðandi árangri náms
þeirra. Hejxpilegt er að taka fleiri en eina kennslustund
til sömu námsgreinar, þegar það bentar betur. Ólieppi-
legt er að hætta í miðju kafi. Jafnvel getur verið gott
að taka heilan dag til þess að vinna að sama verkefni,
t. d. þegar verið er að ganga frá starfsbókum í einhverri
grein, samning yfirlila, eða ná einhverjum settum á-
fanga í námi. Sjaldan er áhuginn meiri en þá, eða átök-
in betri.
Námsefnaskipting milli starfshópa i hverjum náms-
flokki verður þá þannig: Yngri börnin og getuminni til-
tölulega léttara verkefni en þau eldri, og þess gætt, að
vinna eldri barnanna verði í beinu og eðlilegu fram-
haldi af því, sem unnið var áður, þannig, að starf livers
starfsflokks taki við af starfi hins og sömuleiðis liver
náxnsflokkur við af öðrum. Engin óeðlileg stökk, held-
ur eðlilegt framhald.
Þau börn, sem ekki eru lineigð til bóknáms, vinni þá
þeim mun meira í vinnu- og gróðrarstofu skólans. Verk-
legt nám á ekki að eiga óvirðulegri sess í skólastarf-
inu heldur en það bóklega. Vor- og sumarstörfin geta
verið merkilegur þáttur í fræðslu um náttúrufræðileg