Menntamál - 01.11.1947, Blaðsíða 25

menntamál
151
og þil. Hann virtist allt vita, sem máli skipti í skólanum
og þurfti fátt að láta segja sér.
En starfsdagur hans og kennaranna varð oft æði lang-
ur. Kennararnir voru honum mjög samhentir og vildu
mikið til þess vinna að ná góðum árangri. Kennarafundir
voru iðulega haldnir. Brýndi þar hver annan og styrkti
til samstarfs og áhuga. Munu fundarbækurnar seinna meir
sýna og sanna, að um margt var rætt og kennsluliðið vel
vakandi.
Það er meðal annars til marks um vald Snorra yfir
börnunum, hve giftusamlega fór, er hann lét taka upp
morgunbænir í öllum bekkjum skólans einu sinni í viku.
Sumir kennaranna munu hafa verið hálfsmeykir um það,
að enginn æskilegur árangur yrði af þessu. En reynslan
sýndi, að sá uggur var ástæðulaus. Skólastjóri hafði oft
talað um það við börnin, hversu vel við eigandi það væri,
að helga skaparanum nokkur augnablik áður dagsverkið
hæfist og biðja um aðstoð hans til þess að hugsa rétt og
mannúðlega, vilja vel, vinna trúlega og glíma við sjálfan
sig. 0g svo fór, þegar morgunbænirnar voru hafnar, að
yfir þeim stundum hvíldi djúp alvara, helgi og dásamlegur
friður. „Gleðin, sem ljómaði úr svip og augum barnanna,
þegar vel hafði tekizt — hún er mér óglevmanleg," sagði
skólastjórinn, er tal hneig að þessu. „Og margir unglingar
hafa sagt mér,“ bætti hann við, „að þessar þögulu bæna-
stundir muni sér aldrei úr minni líða.“
Þessar bænastundir og hinn frjálslegi virðingarandi,
sem jafnan hefur ríkt í skólanum gagnvart guðstrú og and-
legum málum, hefur tvímælalaust verið sterkur þáttur í
því, að afla Snorra hins óven.julega valds, sem hann hefur
haft yfir börnunum og hinna traustu taka, er hann náði
á allri stjórn skólans. Mun það og samhljóða reynsla allra
kennara, er lagt hafa sig fram í lotningu og einlægni og
véttum tökum náð, að fyrir engu afli séu börn og unglingar
næmari en andlegum krafti og að áhrifavald hans sé