Menntamál - 01.11.1947, Blaðsíða 48

174
MENNTAMÁL
/--------------------->>
SITT AF HVERJU TÆI
Að læra Ijóð.
Einn hinna snjöllustu höfunda, sem um uppeldismál rita, Englend-
ingurinn P. B. Ballard, sendir Tlie Times Educationa! Supplement
— vikuútgáfu stúrblaðsins The Times um uppeldismál — línu til
áréttingar þeim orðum Churcltills, er hann sagði nýlega í ræðu í
Brighton, að fátt hefði auðgað hann meira á andlega visu en að læra
ljóð utan bókar. Bréfi Ballards er erfitt að snúa á íslenzku nema fyrir
mann, sem góð tök kann á ljóðaþýðingum. Hann vitnar þar í ýmis
máttug stef úr enskum skáldskap. En sá boðskapur, sem hann flytur,
á erindi til allra þjóða. Leiftrandi orð, færð í listrænan búning eiga
ósvikinn íkveikjumátt. Varla verður dýrmætari sjóður geymdur í vit-
und mannsins. Hugsum okkur, hve miklu fátækari við værum, ef
við ættum ekki þessa stórfenglegu mynd úr lífsbaráttu þjóðarinnar
í huganum:
Eigi er ein báran stök;
yfir Landeyjasand
dynja brimgarða blök,
búa sjómönnum grand;
magnast ólaga afl, —
einn fer kuggur í land;
rís úr gráðinu gafl,
þegar gegnir sem verst,
níu, skafl eftir skafl,
skálma boðar í lest,
— eigi er ein báran stök,
ein er síðust og mest,
búka flytur og fliik,
búka flytur og flök.
Hvaða unað vekur það ekki að heyra eða hafa yfir:
.. Þröstur minn góður! Það er stúlkan mín.
Eða
Sú rödd var svo fögur ...
I
Hvílík lífsspeki er okkur ekki flutt í þessum orðum:
. . . að hugsa ekki í árum, en öldum,
að alheimta ei daglaun að kvöldum —