Menntamál - 01.04.1956, Qupperneq 60

54
MENNTAMÁL
þessu getur síðan vaxið aukin ábyrgðartilfinning nem-
endanna, eftir því sem þeir þroskast.
Það á að koma því inn hjá nemendunum, að þeir bera
samábyrgð á bekknum og skólanum. Það á að örva þá til
þess að hjálpa hverir öðrum, bæði í skólastarfi, í leikjum
og við íþróttaæfingar. Með því er lagður grundvöllur að
þjóðfélagslegri ábyrgðarkennd í rýmri merkingu. Við
flokkakennslu koma slík tækifæri af sjálfu sér. Þegar nem-
endurnir starfa hver fyrir sig, t. d. í reikningi, getur það
stundum verið erfitt fyrir kennarann, einkum ef hann
er sjálfur önnum kafinn við kennslu, að fá tíma til að
leiðbeina þeim nemendum, sem hafa strandað á einhverju
dæminu. Þegar slíkt kemur fyrir, getur það stundum
reynzt vel, að minnsta kosti í efri bekkjum skólans, að
láta duglegustu nemendurna hjálpa félögum sínum. I
bekkjum, þar sem börnin eru á mismunandi aldri, eiga
eldri börnin að finna til ábyrgðar gagnvart hinum yngri
og aðstoða þau.
Það á að nota hvert tækifæri, sem gefst, til að kenna
nemendunum samvinnu. í því sambandi er jafnvel hægt
að hugsa sér samstarf við frjálslegri aðstæður. Tækifæri
til að koma þessu í kring bjóðast ekki svo sjaldan við
undirbúning hópstarfs eða í þeim tíma, sem ætlaður er til
móðurmálskennslu og þar sem nemendurnir geta verið
virkir þátttakendur á ýmsan hátt. f skólum með mörgum
bekkjum er hægt að styrkja félagskenndina með því að
láta nokkra bekki eða allan skólann safnast saman, t. d. á
einhverjum merkisdögum, til þess að hlusta á fyrirlestur,
til söng- eða hljómlistartíma eða annarrar skemmtunar.
Ágæt leið til samstarfs er, að hinar ýmsu bekkjardeildir
bjóði einstaka sinnum hver annarri í heimsókn í kennslu-
stund.
Skólinn á með starfi sínu og anda sínum að reyna að
kenna nemendunum tillitssemi og fágaða framkomu: nær-
gætni og kurteisi við aðra, t. d. þegar heilsað er, reglu-