Menntamál - 01.04.1960, Blaðsíða 57
menntamál
43
JÓNAS JÖSTEINSSON:
Nokkur atriði um byrjunar-
kennslu í
Tölurnar einar eru ekki hlutir. Það er því ekki rétt að
byrja kennslu í reikningi á þann hátt að fást við óhlut-
kenndar tölur. Hin eðlilega byrjun er að telja og mæla
eitthvað. Á þann hátt öðlast börnin skilning, að tölurnar
eru notaðar til þess að ákveða fjölda, sem áður var óákveð-
inn. Naumast þarf að geta þess, að ekki á að skilgreina töl-
ur á þennan hátt fyrir ungum nemendum.
Reikningstíma ber ekki að hafa í byrjun fyrsta skóla-
árs, en nokkurn reikning er hægt að æfa ásamt átthaga-
fræðinni. Dæmi: Börnin telja steina í smápoka. Þau sjá
5 dúfur sitja á skólahúsinu á einum stað og 4 dúfur á öðr-
um stað. Hve margar samtals? Á þennan hátt venjast
börnin á að taka eftir, ekki einungis lögun, lit og lykt o. s.
frv., heldur einnig fjölda. Eftir nokkurn tíma er hægt að
verja hluta af einni kennslustund á dag til reikningsæf-
inga. Mörgum hefur reynzt rétt að verja ekki heilli kennslu-
stund til reikningskennslu fyrr en seinni hluta annars
skólaárs eða jafnvel ekki fyrr en í byrjun þriðja skólaárs.
Fyrstu reikningskennsluna skal tengja við eitthvað
áþreifanlegt (dýr, menn), sem nemendur þekkja og hafa
áhuga á. í fyrstu verður kennslan að vera hlutkennd, það
er að segja, börnin verða helzt að sjá dýrin eða mennina,
og ef mögulegt er, þreifa á þeim. Þá fá þau fullnægt hreyfi-
þörf sinni. Á fyrsta skólaári er gott að láta börnin telja