Æskan - 01.01.1971, Qupperneq 44

Lögregluþjónninn
hefur ORÐIÐ
í umsjón
Asmundar Matthxassonar
GÆTIÐ
ÖRYGGIS
í SKAMMDEGINU
NOTIÐ
ENDURSKINS-
MERKI
að er alltof algengt, að börn of-
meti þekkingu sína á umferðar-
reglunum. Að vísu vitið þið oft
mikið um, hvað má og hvað ekki má
gera. Einnig þekkið þið mörg umferðar-
merki, vitið lögun þeirra og lit og hvað
þau heita. En það þýðir ekki, að þið
breytið ailtaf rétt, þegar hætta eða
vandi er á ferðum. Hinn mikli fjöldi
barna, sem slasast ( umferðarslysum,
sannar þetta, þvf miður. Það er annað
að kunna umferðarreglurnar og fara
eftir þeim.
Það er t. d. ekki nóg að vita til
hvers gangbrautir eru, en fara svo
kannski á ská yfir götuna rétt við þær.
AS fara yfir umferðargötu er alltaf
hættulegt, einnig þar sem gangbrautir
eru, en þar er þó öryggið meira.
I vissri fjarlægð frá gangbraut fær
ökumaðurinn aðvörun um, að hún sé
framundan. Rétt á eftir blasir við hon-
um gangbrautin, sem oftast er áber-
andi, nema á vetrum. Þar sem öku-
maðurinn fær þannig hverja aðvörun-
ina eftir aðra, ætti hann að sjálfsögðu
að draga úr hraða og sýna mikla að-
gát. Af þeim sökum hlýtur gangbrautin
að vera hepþilegasti staðurinn til að
fara yfir götu. Og hún á að vera I
huga ykkar eins og brú yfir á eða læk.
Engum dettur í hug að vaða straum-
harða á, þegar hann getur komizt yfir
hana þurrum fótum, ef hann notar
brúna.
Hitt er svo annað mál, að mikið
vantar á, að allir ökumenn sýni þessa
sjálfsögðu aðgæzlu, og sá, sem ekur
ekki varlega, er hann nálgast gang-
braut, gerir það ekki heldur f öðrum
tilvikum. Treystið þess vegna ekki um
of á, að ökumenn stanzi við gang-
44