Æskan - 01.01.1971, Síða 74

r'
rj_ ^
Galdrar
Gaffallinn á flótta
Þennan galdur gætuð þið
sýnt einhvern tíma þegar þið
sitjið við matarborðið, og hafið
þá munnþurrku (servíettu) og
gaffal við höndina.
Takið munnþurrkuna og
leggið hana þannig á borðið,
að horn hennar snúi að ykkur
(sjá mynd). Síðan takið þið
gaffalinn og leggið hann þvert
á þurrkuna. Síðan takið þið
hornið á þurrkunni, sem að
ykkur snýr, og breiðið yfir gaff-
alinn, og liggur þá þurrkan í
þrihyrning með gaffalinn falinn
á milli laga. Síðan vefjið þið
þurrkuna utan um gaffalinn,
þar til sívalningur liggur á
borðinu fyrir framan ykkur (sjá
mynd). Því næst takið þið (
hornið á þurrkunni og vefjið
hægt ofan af sívalningnum —
og öllum til undrunar liggur
nú gaffallinn ekki lengur inni
í, heldur utan við þurrkuna!
Hvernig má þetta verða? Svar-
ið kemur í næsta blaði.
BJÖSSI BOLLA
Texti: Johannes Farestveit.
Teikn.: Solveig M. Sanden
1. Bjössa og félögum hans gengur illa að opna kistuna, sem þeim hefur tekizt
að drösla upp í fjöruna. Bjössi deyr samt ekki ráðalaus, lieldur fer að reyna að
opna lásinn með hugnum nagla, sem hann finnur í fúinni fjöi i flæðarmálinu.
„Já, ]>ú ert víst líklegur til að dírka.upp lása eða hitt þó heldur," segir Þfándur
glottandi. „Ég held, að hezt sé að vera ekkert að tvinóna við þetta, en brjóta bara
upp lokið!“ — 2. „Bara rólegur. Bara rólegur," tautar Bjössi og liamast allt hvað
hann getur við að ná lásnum upp. Að lokum hrekkur hann upp — en Jjvað er nú
þetta? — Eintóm gömul föt! — 3. „Þetta er hara gamalt drasl, sem einhver
hefur fleygt i þessa kistu við síðustu vorhreingerningar. Það var þá fundur eða
hitt þó heldur!“ segir Þrándur og hlær við. „Við erum nú ekki komin á botninn
í kistunni enn,“ segir Bjössi og grípur gamlan floshatt og skellir honum hlæj-
andi á höfuð sér. „Þessi er góður handa mér, ha, ha, ha. — 4. „Já, þú tekur þig
bara vel út með þennan hatt, og hér er lafafrakki, sem er alveg í stíl við hattinn!
Nú lítur þú út eins og grósseri frá 1890,“ og þau hlæja dátt, því það er spreng-
hlægilegt að sjá Bjössa bisperrtan i þessari múnderingu. — 5. Nú hafa þau öll
fundið búninga handa sér í kistunni og iíta út eins og fólk frá löngu liðnum
timum. Þrándur hefur meira að segja fundið þarna samstæðan liðsforingjabún-
ing og heiisar að hermannasið! — 6. En ekki er allt komið upp úr kistunni enn.
Xnnan um flíkurnar finnur Bjössi fornlegan plötuspilara og nokkrar illa með-
farnar gamlar plötur. Bjössi dregur upp „fóninn“, þvi að svona gömul tæki voru
nefnd því nafni i gamla daga. En platan, sem hann setur á fóninn, er orðin svo
skemmd, að nálin gengur alltaf og sargar í sama farinu. Þrándur er ekki lengi
að gefa fyrirbrigðinu nafn og segir hlæjandi: „Þetta er víst það, sem kallað er
langspilandi plata!“
V.