Æskan - 01.01.1975, Side 16

Horft yfir Osló.
skilinn fyrir alla hjálpina. Eftir að hafa ekið niður að ráðhúsi og
tekið nokkrar myndir, var haldið út á flugvöll. Þarna voru margir
Islendingar fyrir og þarna bættist þeim stallsystrunum, Vilborgu
og Gíslnýju, nýr ferðafélagi. Það var tólf ára gömul stúlka,
Margrót Pótursdóttir. Hún var á leið til íslands og ætlaði reyndar
lengra en til Reykjavíkur þá um kvöldið, því ætlunin var að taka
flugvól til Akureyrar og komast þaðan að Vestmannavatni sama
dag. Þær urðu strax mestu mátar allar þrjár og settust saman
í þotunni þegar komið var um borð. Fyrir utan flugstöðina höfðu
þau kvatt Jan Greve Ijósmyndara með virktum og þakkað honum
fyrir alla fyrirgreiðsluna. Jan, sem ekki hafði komið til Islands
síðan 1958 er hann var þar að störfum fyrir Verdens Gang, bað
að heilsa Islandi og sagðist vonast til að komast þangað fljótlega.
Þau höfðu áður kvatt Skarphéðin Árnason I skrifstofu flugfélag-
anna og starfsfólkið, og nú kom Ragnar Jón Pétursson flugvallar-
starfsmaðurinn um borð. Ekkert var nú að vanbúnaði til islands-
ferðarinnar, brátt var þotan á lofti og tók stefnu vestur á bóginn.
HEIM T(L fSLANDS
Yfir háfjöllum Noregs var skýjahula eins og þremur dögum áður,
þegar þær Vilborg og Gíslný komu til Oslóar. En í Osló sjálfri
hafði verið sólskin. Stúlkurnar höfðu mikinn áhuga fyrir því að
sjá, hvernig umhorfs væri í stjórnklefa þotunnar. Þegar beðið
var um leyfi flugstjórans til þess að koma fram í, var það auðsótt
mál, og Harald Snæhólm flugstjóri sýndi stúlkunum það mark-
verðasta I stjórnklefanum. Margrét, hin nýja vinkona þeirra, fékk
einnig að koma fram f, svo og norskur piltur á líkum aldri. Flug-
freyjurnar gengu um beina og fólkið las og lét fara vel um sig.
Þau flugu hátt yfir skýjum og þegar ísland nálgaðist tilkynnti flug-
stjórinn, að leið þeirra lægi yfir Fagurhólsmýri. Farþegarnir litu
út um gluggana og reyndu að koma auga á landið. Við suðaustur-
ströndina var skýjað, en þó sást niður á stöku stað. Yfir hálendinu
hvildi einnig skýjahjúpur. Áfram var flogið, og brátt var tilkynnt
I hátalarakerfi þotunnar, að skammt væri til lendingar í Keflavík,
farþegar beðnir að spenna sætisólarnar og rétta stólbökin. Yfir
suðurlandinu birti, og nú sáust sveitir Árnessýslu og Rangárvalla-
sýslu vel. Á hina höndina sáust jöklarnir, Hofsjökull, Langjökull
og Tungnafellsjökull og Þórisvatn.
Harald Snæhólm flugstjóri tilkynnti, að I Keflavfk væri norðan
Strekkingur og sólskin og 11 stiga hiti. Þær Gíslný og Vilborg
litu hvor á aðra. Það yrði heldur svalara en I Osló, en þrátt fyrir
allt var gott að koma heim til (slands. Þær voru búnar að tala
um að safna sér fyrir annarri utanlandsferð, og þá helst til Kaup-
mannahafnar, þar sem hægt væri að komast f Tívoií. En allt f
einu var þotan lent og ók nú upp að flugstöðvarbyggingunni.
Glslný og Vilborg fóru f frlhöfnina og keyptu sér sælgæti til þess
að gefa frændum og vinum, og slðan var haldið í gegnum toll-
skoðun og út f langferðabílinn, sem flytur farþegana til Reykja-
víkur. Á Reykjavíkurflugvelli kom móðir Gíslnýjar til þess að taka
á móti henni, ásamt systkinum og frændfólki, og skyldmenni Vil-
borgar komu þangað einnig. Þessari verðlaunaferð var eiginlega
ekki lokið, því að daginn eftir skyldi farið að Reykjalundi f boði
Árna El’narssonar forstjóra.
FERÐIN AÐ REYKJALUNDI
Daginn eftir óku þær sem leið lá til Reykjalundar, þar sem
tekið var á móti þeim með mestu virktum. Árni Einarsson forstjóri,
Björn Ásmundsson aðstoðarmaður hans og Jón Þórðarson fram-
leiðslustjóri gengu með þeim um fyrirtækið og sýndu stúlkunum
hvernig framleiðslan gengi. Þarna eru framleiddar margs kyns
vörur til nytsemdar og skemmtunar, svo sem plastpokar af ýms-
um gerðum, vatnsrör úr plasti, og síðast en ekki síst LEGO-kubbar
og önnur leikföng. Stúlkurnar fræddust um vinnutilhögun og um
fólk sem lent hefur í veikindum og erfiðleikum, en byrjar á ný
þátttöku sína f atvinnulífinu með tveggja stunda vinnu á dag.
Síðan er unnið lengur eftir þvf sem þrek og geta eykst. ( verk-
smiðjubyggingunum er einhver lengsti gangur á (slandi, 150
metra langur. Árni Einarsson sagði þeim að þetta hefði verið
lengsta hús á (slandi þar til Álverksmiðjan f Straumsvík var reist.
Björn Ásmundsson sýndi stúlkunum lagerinn þar sem framleiðslan
er geymd og m. a. perlufestar. Þar fengu stúlkurnar að velja sér
nokkra poka af perlum í ýmsum litum og af ýmsum stærðum.
Endapunktur ferðarinnar var svo sá, að Árni Einarsson færði
hvorri um sig þrjá kassa með LEGO-kubbum, þessum skemmti-
legu og þroskandi leikföngum sem segja má að börn leiki sér að
svo til hvarvetna í heiminum. Vilborg og Gíslný kvöddu Árna og
samstarfsmenn hans og síðan var ekið áleiðis til Reykjavíkur í
glampandi sóiskini. Nú var komið að lokum ferðarinnar. Að vísu
átti Gíslný eftir að fara upp á Akranes til þess að komast heim
og Vilborg alla leið til Seyðisfjarðar. Hún ætlaði þó að dvelja
í Reykjavík nokkra daga og skoða höfuðborgina betur. Báðar
áttu þær skyldmenni í Breiðhoiti og þangað var ekið. Og þarna
kvöddust nú ferðafélagarnir og þökkuðu fyrir góða og skemmti-
lega og sérstaklega ánægjulega ferð til Noregs, og þau sendu
reyndar f huganum þakkir til Verdens Gang og þeirra Siri Horn
og Jans Greve og Skarphéðins Árnasonar, til Æskunnar og Flug-
leiða og allra hinna, sem greitt höfðu götu þeirra í þessari stór-
skemmtilegu heimsókn til höfuðborgar Noregs. Ferðarinnar sem
farin var f tilefni þess að í ár eru 1100 ár síðan þeir fóstbræðurnir
Hjörleifur og Ingólfur Arnarson sigldu til íslands.
Sv. Sæm.
14
ummmmmmm
mma