Æskan - 01.01.1975, Síða 35

Ógrynni af peningum.
lukkupottinn, því að peningarnir fluttu
með sér gæfu á fátæka heimilið — og
það eru ekki nærri ailir peningar sem
gera það. Nú gat þóndinn fengið ráð-
rúm til að vinna eingöngu heima hjá
sér og rækta móana, og vinnunni fylgir
blessun og hamingja þegar drottinn er
með.
Litli Hannes varð Stóri Hannes með
tímanum og hann varð meira en það,
því að hann var smiður líka. Til þess
hafði hann bæði löngun og þrótt. Það
er hann sem á heima núna í smiðjunni
við nýja þjóðveginn. Og Hannes er sinn-
ar gæfu smiður, það sér maður á glaða
og ánægða andiitinu á honum og manni
finnst hægt að heyra það í höggunum
á steðjanum hans. Þau heyrast frá því
snemma á morgnana, því að vísu datt
Hannes sofandi í lukkupottinn, en hann
skilur, að ef hann á ekki að missa gæf-
una dugar ekki að láta aflinn kóina.
Pétur Nielsen hafði átt heima í Heið-
arbýlinu á undan fátæku fjölskyldunni,
sem var þar nú. Almenningur hafði hald-
ið að hann væri bláfátækur, enda lét
hann ekkert eftir sig þegar hann dó, að
♦-----------------------------------------
því er menn vissu best. Það var enginn
sem gat látið sér detta í hug, að hann
hefði grafið niður stórfé uppi í heiði og
ánafnað finnandanum.
Svona datt Hannes litli sofandi í
-♦
Margar sögur fara af enska stjórnmálamanninum Crom-
well, sem í fimm ár var einvaldur í Engiandi. Hér eru tvö
sýnishorn af þeim.
Cromwell lét fljótlega eftir að hann var kominn til valda
slá mynt fyrir enska lýðveldið. Á annarri hlið peningsins
stóðu orðin: Deus nobiscum (Guð sé með oss), en hinum
fnegin var skjaldarmerki lýðveldisins Englands.
Það þótti nokkuð djarft, þegar maður nokkur, sem vitað
var, að fylgdi konungssinnum að málum, sagði við Crom-
well, að þessi peningur hefði mjög glatt sig.
— Hvernig þá? spurði Cromweli.
— Af því að Guð og lýðveldið eru ekki sömu megin.
Cromwell lá fyrir dauðanum. Hann lét þá tilkynna þjóð
sinni, að hann hefði fengið opinberum frá himni svohljóð-
andi: „Guð sagði, að ég yrði aftur frískur.“
Einn af nánum vinum hans spurði:
— Er þorandi að leggja svona spádóma fyrir fólkið,
Oliver bróðir? Cromwell leit á hann og brosti, en slíkt mundu
menn ekki eftir að hefði gerst meðan hann var við völd.
— Hafðu engar áhyggjur, bróðir Jón, sagði Cromwell.
— Ef ég verð frískur, þá er ég spámaður, og ef ég dey,
stendur mér á sama, þó að ég verði kallaður svindlari.