Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1952, Síða 23

ALMANAK 23
undurinn var snortinn af frelsishreyfingum þeirrar aldar,
hve ótvírætt hann hallaðist á sveif lítilmagnans og hins
undirokaða, og hve glatt honum brann í brjósti eldur
einlægrar frelsisástar. Hann hlýðir kalli tímans og hvetur
til dáða og framsóknar svofelldum orðum í kvæði sínu,
“Bjarkamálum hinum nýju” (ort vorið 1848):
Vaki lýðir, vekur alla
von um frelsis morgunstund!
Sko, hve brýst um brúnir fjalla
bjarminn yfir roðna grund !
Heyrið lúður hátt nú gellur,
hamast skepna í jötunmóð,
því að allt hið forna fellur
feigðar sitt í eigið blóð.
Jón skáld Thoroddsen var eigi heldur ósnortinn af
umróti og frelsishreyfingum samtíðarinnar, og lýsir það
sér vel í hinni kunnu kveðju hans til alþingismanna í
samsæti Islendinga í Kaupmannahöfn vorið 1849:
Nú skotöld er og skálma,
og skruggur hrista lönd,
og menn til fleina fálma
af frelsi að höggva bönd.
Og margur dáðadrengur
í dreyra byltist tjörn,—
en örn og úlfur gengur
of ynglinganna börn.
* O fc
Og móðir mögu vekur,
því morgun gyllir brún,
og hulu myrkra hrekur,
sem hlíðir fal og tún.