Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1952, Blaðsíða 70

70
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
Eftir að nafn mitt var komið á atvinnuleitendaskrá
félagsins, fór eg nærri alltaf vikulega ofan á skrifstofuna
til að sjá hvað gengi. En alltaf var svarið hið sama.
“Við þurfum enga menn eins og stendur.”
Málkunningjar mínir, í þjónustu félagsins, sögðu mér,
að alltaf væri verið að bæta við starfslið félagsins, nýjum
mönnum, skyldi eg því ekki gefast upp, j>\'í eg hlyti að
komast að, áður langt liði.
Þannig liðu sex mánuðir.
Eg þekkti fáa, er gætu hjálpað mér. Kunningi minn
einn, í lögregluliði borgarinnar, sem áður fyr hafði verið
í þjónustu félagsins, sagði mér, er eg eitt sinn leitaði ráða
til hans:
“Þú kemst aldrei að hjá félaginu með þessu móti. Þú
verður að fá meðmæh einhvers þess, sem að félagið tekur
gild. Þekkir þú t.d. enga menn, í bæjarstjórn, eða “Ward-
bosses”?
Eg kvað nú minna um það. Svo fór hann að hlýða
mér yfir hverja eg þekkti, er líklegir væri til að hjálpa í
jæssu efni. Var eg ekki kunnugur neinum af prestum
borgarinnar? þeir væri oft hjálplegir í þessum sökum.
Jú, eg sagði sem var, að eg væri málkunnugur Dr.
M. A. Matthews, presti í fyrstu Presbytera kirkjunni, er
eg oft hefði hlustað á. Var hann afburða prédikari og
mjög svo starfandi í velferðarmálum borgarinnar, og lét
sér fátt mannlegt óviðkomandi vera.
Þegar eg sagði kunningja mínum frá Dr. Matthews,
taldi hann líklegt, að hann fyndi veg til að greiða fvrir
mér og ráðlagði mér fastlega að leita hjálpar hans.
t Sama kvöld símaði eg Dr. Mathews, og beiddist að
mega tala við hann. Sagði hann mér að koma til viðtals
næsta laugardag, klukkan 10 árdegis.
Um þessar mundir vann eg hjá Gasfélagi borgarinnar
á strætum úti. Fékk eg mig lausan frá vinnu næsta laug-
ardag, fór í mín skárstu föt og kom svo til Dr. Matthews
á tilsettum tíma.