Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1952, Blaðsíða 52

52 ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
Og mikið gerði hún af ullarvinnu, bæði fyrir heimilið og
svo mjðg mikið til að selja í búðirnar. Eg get vel skilið,
að oft hefur Sigríður orðið að annast bæði börn og bú í
fjarveru manns síns, því á fyrstu árum vann hann ekki
einungis við smíðavinnu, heldur líka við fiskidrátt, járn-
brautarvinnu, og eiginlega livað, sem að höndum bar, á
meðan nauðsyn krafðist. Ein vísan í kvæðinu “Minni
Nýja Islands 1914”, þar sem litið er til baka, er svona:
Heima konur bús og barna gáðu,
býsna rýr þó starfa tækju laun.
Að iðja og spara ei þær gleyma náðu,
óx þeim þrek við hverja sára raun.
Áreiðanlega hafa þessi hjón séð marga af sínum beztu
draumum rætast. Börnin nrðu vel gefin og hugþekk;
heimilið varð ekki aðeins prýðilegt, heldur það, sem
heimili ættu ætíð að vera, friðsamt og farsælt, þar sem
gott var að alast upp fyrir börn, og gott og skemmtilegt
fyrir gest, sem að garði bar, að heimsækja, því öllum var
tekið með íslenzkri gestrisni. Tíminn var notaður vel, og
hvíldarstundirnar brúkaðar til að lesa góðar bækur og
blöð, því áhuginn var mikill að auðga andann og fylgjast
með því, sem var að gerast í heiminum. Hallgrímur átti
orðið talsvert bókasafn. Hann var bjartsýnn og hafði
áhuga fyrir öllu, sem laut að framforum. Mig minnir, að
hann væri einn af stofnendum fyrsta Kappræðufélagsins
í byggðinni. Einnig tók sonur hans mikinn þátt í kapp-
ræðum, þegar hann óx upp. Það þótti brúklegt “pro-
gram” í þá daga, þegar fjórir menn kappræddu á sam-
komum. Mörg þessi kappræðufélög risu upp og liðu
undir lok, en náðu samt tilgangi sínum í að æfa menn í
að koma vel og skipulega fyrir sig orði. Eitt þetta félag
hét “Grettir”; minni þess orti Hallgrímur og eina vísu
kann eg að minnsta kosti: