Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1947, Síða 22

24
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
Hún var, með öðrum orðum, norræn mjög í lund, í beztu
merkingu. Er henni vel lýst og rétt í þessum ummælum
Einars P. Jónssonar, skálds og ritstjóra, tengdabróður
hennar:
“Frú Guðrún var víðsýn kona, er bjó yfir sterkum lífs-
skoðunum, er jafnan mótuðust af ríkri réttlætisvitund; en
ef því var að skifta, lét hún ógjarna sinn hlut; hún sór sig
glögglega í ætt við sitt norræna kyn; hún geymdi ávalt
Island í hjartanu, og ræktaði íslenzk blóm framan við
heimili sitt; hún var kærleiksrík vorsál, er jafnan fagnaði
nýgróðrinum, og um þær mundir, sem vorið var að ná
yfirráðum í ríki náttúrunnar, lagði hún upp í langferðina
hinztu.” (Lögberg, 28. marz 1946).
Ást Guðrúnar H. Finnsdóttur á Islandi og öllu hinu
bezta og lífrænasta í íslenzkum menningararfi er skráð
ljósu letri í sögum hennar og öðrum ritverkum, og sú
hjartgróna ræktarsemi hennar við ætt og erfðir lýsti sér
fagurlega í lifandi áhuga hennar á íslenzku félagsstarfi
vestan hafs og margþættri þátttöku hennar í þeim málum.
Hún vann ötullega að málum safnaðar síns, Únítarasafn-
aðar og síðar Sambandssafnaðar í Winnipeg; var um skeið
forseti kvenfélags hans og átti lengi sæti í stjórn Kvenna-
sambands Kirkjufélags síns. Þá var hún frá upphafi starf-
andi í Jóns Sigurðssonar félaginu, og átti mikinn þátt í
undirbúningi hins merka og mikla Minningarrits um ísl-
enzka hermenn, sem félagið gaf út. Hún studdi Þjóð-
ræknisfélagið með ráðum og dáð, eins og vænta mátti um
jafn sann-þjóðrækna konu og glöggskyggna á varanlegt
gildi íslenzkra menningarverðmæta, og átti sæti bæði í
þingnefndum og milliþinganefndum af hálfu félagsins.
Hún var kona prýðisvel máli farin, og voru tillögur hennar
í hverju máli bomar fram af gjörhyggli og trúnaði við
málstaðinn, er hún fylgdi. 1 viðurkenningarskyni fyrir
víðtæka þátttöku hennar í vestur-íslenzkum menningar-
málum, fyrir þjóðræknis- og bókmenntastarfsemi sína,