Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1947, Síða 25

ALMANAK
27
sjó og sjö á landi”. Þá er því glögglega lýst og af mikilli
nærfærni í sögunni “Landskuld”, hvemig Islendingar
vestan hafs snerust við þátttöku í heimsstyrjöldinni fyrri;
annarsvegar var þegnleg skylda við hið nýja land, hins-
vegar hatrið á styrjöldum og blóðsúthellingum. Þessi
djúpstæði árekstur ræður örlögum persónanna í nefndri
sögu.
Sögur Guðrúnar varpa því xnn margt björtu ljósi á
lífskjör og lífshorf Islendinga í Vestmrheimi; em þær þess-
vegna, þegar frásagnarlist þeirra er tekin með í reikning-
inn, merkilegur skerfur bæði til íslenzkra bókmennta og
sögu Vestur-lslendinga, því að þær flytja heimaþjóðinni
aukna þekkingu og sannari skilning á löndum þeirra vest-
an hafs. En að baki frásagnarinnar slær jafnan hið heita
og samúðarríka hjarta skáldkonunnar, sem unni sálargöfgi
og manndómi um annað fram.
Málið á sögum Guðrúnar er hreint og blæfallegt.
Margt segir hún spaklega, því að hún var kona vitur, og í
frásögninni bregður víða fyrir snjöllum og skáldlegum
samlíkingum. Náttúrulýsingamar, eigi síður en persónu-
lýsingarnar, eru margar hverjar prýðilegar, fagrar og
sannar; bera þær vitni ríkri athugunargáfu skáldkonunnar
og markvissu orðavali hennar.
Með þessu merkilega smásagnasafni sínu vann Guðrún
H. Finnsdóttir sér því heiðurssess á bekk þeirra skálda
vorra, sem slíkar sögur hafa samið. Og hún varð fastari
í þeim sessi með hinum mörgu sögum sínum, er út komu
á þeim árum, sem liðin eru síðan rnnrætt safn hennar var
prentað, og bera sömu einkenni sálskyggni hennar og frá-
sagnarlistar. Hið sama má segja um efnismeðferð og mál-
færi þeirra erinda og fyrirlestra, sem hún flutti á ýmsum
samkomum, ritgerðir hennar og ritdóma. Er því ágætt til
þess að vita, að nú er nýútkomið í Winnipeg safn þeirra
smásagna hennar, sem hún hafði ritað síðan Hillingalönd
komu út; heitir það Dagshríðar spor, og hefir Gísli maður