Dýravinurinn - 01.01.1905, Qupperneq 47

43
»Já, og . . . . og Pálína segir, að barnið Jesú muni ekki koma til
okkar í ár. En heyrðu, mamma, heldurðu að það sé satt?«
Þá lagði móðir hennar saumana frá sér og tók í stað þess litlu
stúlkuna upp í kjöltu sér.
»Sjáðu, harnið mitt«, sagði hún og strauk hendinni yíir glóbjörtu,
hrokknu lokkana, »það er aldrei unt að vita með vissu, hvort harnið Jesús
kemur. Þú verður að muna eftir, að til er slíkur aragrúi af hörnum í
heiminum, og fyrir því verður harnið Jesús að ílýta sér, og stundum kemst
hann samt ekki til þeirra allra, einkum þegar veðrið er mjög slæmt á jól-
unum. ímyndaðu þér að miklir skaflar séu úti og vindurinn þjóti hvín-
andi fram hjá húshornunum, og í slíku veðri á litla barnið hann Jesús að
færa mönnunum gjafir sínar, veslings lilla barnið«.
»Já, en . . . . enn þá hefir það ekki verið til neins gagns, að eg var
iðin og þæg, og þá hefði eg alveg eins getað slept því að la öll 6-in«.
Þá varð móðir hennar mjög alvarleg og setti Hönnu aftur niður á gólfið.
»Þæg átt þú altaf að vera, svo að hann faðir þinn megi gleðjast
uppi á himnum, veslings faðir þinn, sem var svo veikur og þoldi svo mikl-
ar kvalir, áður en hann komst upp þangað. En það er ekki vegna jóla-
gjafanna, að þú átt að vera þæg. Ef barnið Jesú lieyrði það, mundi hann
vafalaust alls ekki koma til þín«.
Hanna laumaðist sneypt yfir í horn á stofunni, þar sem litli stóll-
inn hennar stóð. Djúp alvara lagðist yfir andlit hennar, er hún tók að
hugsa um, hvernig ástatt var fyrir henni.
Nefið á brúðunni var að sönnu íllatt, en hún var samt allra hezta
brúða og óvanalega skynsöm hrúða. Myndabækurnar voru enn fullgóðar.
í brúðu-eldlnisið vantaði raunar pott, en það gerði ekkert til. Ef veðrið
yrði slæmt, þyrfti barnið Jesús ekki að vaða í fæturna hennar vegna. Hún
skyldi gjöra sig ánægða með leikföngin, sem lnin átti, og hún skyldi líka
vera þæg, þóll hún fengi ekkert jólatré. En jólatré væri þó fallegt með
mörgu ljósunum og þeim yndislegu hlutum, sem á þvi gætu hangið ....
Hanna andvarpaði og gaut augunum yfir til mömmu sinnar, sem
sat og keplist við. Þá datt henni alt í einu nokkuð nýtt í hug: ef barnið
Jesús kæmi ekki, þá hlyti móðir hennar að halda áfram að vera í þunna
kjólnum og ganga á götóttu skónum sinum. Veslings mömmu væri altaf
kalt. Nei, harnið Jesú mætti til að koma ef ekki lil Hönnu, þá með hlýjan
kjól og nýja skó handa mömmu hennar.
Og Hanna litla setlist niður til þess að skrifa harninu Jesú, að hann
mætti til að koma fyrir hvern mun. Hún skrifaði mjög laglega, þótt staf-
irnir yrðu ef til vill nokkuð stórir.
Daginn eftir var Hanna laus úr skólanum, og kl. 10 fór móðir henn-
ar út í þunna kjólnum, til þess að kaupa ýmislegt. Jafnskjótt sem Hanna