Dýravinurinn - 01.01.1905, Blaðsíða 60

56
Hún hnjaskaði honum ekki, velti honum ekki lil og frá, eins og
mannS’g naut gera. Hún stóð liara yíir honum, og ef hann ætlaði að rísa
upp, velti hún honum út af aftur.
Loks tók hann það ráð, að liggja alveg grafkyr. Hún stóð samt yfir
honum um stund. En svo fór hún upp úr flaginu og fór að bíta á bakkanum.
Þá er Páll liélt, "að luin hefði gleymt sér, reis hann upp. En hún
hafði ekki gleymt honum, hún var óðara komin og velti honum útaf aftur.
Svo stóð hún kyr yfir honum, enda lá hann líka kyr.
Prestur var liissa, að Páll var svo lengi. Það var úti um messu-
gjörð. Loks sendi prestur menn að leila.
Þá er Lina sá menn koma, fór hún frá Páli til kúnna. Hann stóð
upp og fór heim með leitarmönnum og sagði sínar farir ekki sléttar.
Aldrei sýndi Lína slíka glettni oftar.
Ilún vildi bara færa Páli heim sanninn um það, að þvingunarstaða
er ill skepnum sem monnum.
Þelta sagði mér Gunnar Hinriksson vefari eftir nokkrum þeirra, er
til messu voru komnir.
Brando.
Þe gar Ólöf Steingrímsdóttir, bónda á Fossi á Siðu, giftist Páli Erlings-
syni í Árhrauni á Skeiðum, þá fékk hún rauðbröndólta kú í beimanmund.
Branda kyntist fljótt við beimakýrnar í Árhrauni og hélt sig með þeim, en
litið eða ekki varð vart við óyndi í henni. Stórgripahagar eru ekki góðir i
Árhrauni, og fara kýr þaðan vanalega 1‘ram í Áshildarmýri og Merkurlaut
og eru þar saman við kýr frá Skálmholti, Ivýlhvammi o. Jl. bæjum. Ol'tast
skifta þær sér þó sjálfar á kvöldin og fara bverjar heim lil sín. Kálfur
Iiafði verið alinn á Árhrauni um veturinn. Hann var tjóðraður í túninu uin
vorið, þangað til hann hafði lært að bíta. Þá hafði Branda verið þar hér
um lnl hálfan mánuð, cr kálfurinn var fyrst rekinn á baga með kúnum.
Þær fóru, eins og vant var, lram í Árhildarmýri og voru þar ásamt öðrum
kúm um daginn. Undir kvöld tóku Árhraunskýrnar sig frá og héldu heim-
leiðis. Tveir unglingar sálu hjá ám í hrauninu og horfðu á kýrnar. Þær
gengu hver á eftir annari heim göturnar, og var Branda öftust. Kálfurinn
var ekki með. Nálægt miðri leið stansaði Branda og leit í kringum sig.
Hinar héldu áfram, og hún hélt svo áfram á eftir þeim. En brátt stansar
liún aftur, lítur í kringum sig og baular. Enginn tók undir. Hún baulaði
aftur tvisvar cða þrisvar, og þegar það var til einskis, sneri hún aftur, lók á
rás og hljóp sem fætur toguðu fram í Áshildarmýri. Þar voru enn ýmsar
kýr, og með þeim var Árhraunskálfurinn. Branda gekk að honum, þefar