Dýravinurinn - 01.01.1905, Blaðsíða 67

63
áreggjum og karfa með smáfuglaeggjum«. Hann vilí ganga hreint til verks,
brjóstgæðin þjá hann ekki manntetrið. Með loforði um góða borgun ginnir
hann menn, til að fara ránsferð og ræna saklausa fuglana aleigu þeirra. Ekk-
ert má eftir skilja, auk afkvæmanna, á að taka dúninn af öndinni, og hreiðr-
in af smáfuglunum, þau eru margra vikna verk þeirra. Það er skemtilegt
á vorin að sjá eljuna og áhugann lijá smáfuglunum, þegar þeir eru að
byggja hreiðrin sín; karl- og kvennfugl hjálpast að, að safna saman efninu
og koma svo íljúgandi með strá eða ullarhnoðra i nefinu, og fljetta þelta
svo hagiega saman. Þeir sem hafa veitt þessu nákvæma eftirtekt, mundu
ekki hafa fengið sig til, að ræna þessa saklausu fugla.
Af fuglamyndinní að framan má sjá hve fuglarnir hafa varið miklu
starfi til þess, að byggja hreiðrin sín, þau eru flest margfalt stærri en fugl-
arnir sjálfir, og þegar hreiðrin eru skoðuð, þá eru þau svo haglega gjörð,
að snildarverk er á þeim.
Egg jaræningjarnir hafa enga samvizku af því, að hryggja fuglana
með því að ræna þá aleigu þeirra. Sumir þykjast gjöra það í nafni vísind-
anna, en það er sjaldan satt, aðalástæðan er gróðafíkn.
Vertu góður við Juglana, láttu þig ekki draga um fáeina aura, á-
nægjan af því að lofa saklausum fuglunum að eiga hreiðrin sín og eggin í
friði, er meira virði.
★ ★ ★ ★ ★
¥ ¥ ¥ ¥
Myndin af 12 sauðkindum, sýnir live margbreytt kynferði þeirra er.
Á öðrum stað er mynd af íslenzkum hrút frá Hafrafelli til samanburðar.
íslenzka tjárkynið, þar sem það er hezt, er með þeim fallegustu- og
nægjusömustu sauðkynum sem til eru; en af sumum hinna er meiri hags-
von, sumar þeirra hafa ýmist meiri ull eða fínni og nokkrar þeirra eru
stærri að vexti og því kjötmeiri, en þær eru svo miklu viðkvæmari, og þola
þvi ekki eins harða meðferð og íslenzka sauðíjeð má búa við.
★ ★ ★ ★ ★
¥ * ¥ ¥ ¥
Á 32. bls. er mynd af ungum hestum, sem standa á sjávarströndinni
við útskipunarbryggjuna í Reykjavík og eiga samstundis að flytjast til Englands.
Nú byrjar alvara og stríð lifsins fyrir þeim. Oft hafa þeir aðsönnu
átt harða daga og nætur í uppvextinum, þegar þeir hafa staðið út í stór-
hríðum og vetrarhörku, en á el'tir kom vorið og súmarið, þá nutu þeir full-
komins frelsis uppi á heiðum og höfðu ekkert að gjöra nema að leika sjer í
grænum högunum. Nú er sú tíð á enda. Þegar þeir koma til útlanda, er
frelsið farið; hvern dag eru þeir háðir annara vilja. Sumir fara niður í